337
شناخت نامه حدیث - جلد اول

در استخدام واژگان مى‏كوشيدند. بنابر اين، محدّث بايد با زبان عربى و ادبيات عرب به صورت كامل، آشنا باشد و با احتياط فراوان در نقل واژگان حديث، رعايت امانتدارى را بنمايند.

بهترين راوى، كسى است كه روايت را همان گونه كه شنيده، گزارش كند. در اين صورت، وى مشمول دعاى خير پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله ۱ و به تعبير امام صادق عليه‏السلام، مصداق آيه شريف «الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ»۲ خواهد بود.۳

۶. عمل كردن به روايت

نقل روايت، سبب نمى‏شود كه راوى، در شمارِ عالمان دينى قرار گيرد. بنا بر آموزه‏هاى روايى، تنها راوى‏اى عالم شمرده مى‏شود كه به روايتى كه خود از اهل بيت عليهم‏السلام نقل كرده عمل كند، زيرا عمل كردن به آن نشانه باور و ايمان راوى به صحت آن است. ناگفته پيداست كه چنين فردى كه به علم خويش عمل مى‏كند، در اعتبار بخشى به روايت خويش و ايجاد اطمينان در مخاطب نيز مؤثّر است. در غير اين صورت، او تنها به سانِ بلندگويى است كه خبرى را به ديگران منتقل ساخته و ارزش فراترى ندارد. بنا بر اين، چنين فردى نمى‏تواند راوى عالم و دانشمند باشد؛ بلكه او بيشتر در شمارِ افراد دون‏پايه، سفيه،۴ نابخرد۵ و از كسانى است كه بويى از بهشت را درك نمى‏كنند.۶ در سخنان ارزشمند پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله، بسيار تأكيد شده كه تنها راوى احاديث نباشيد، بلكه به روايت خويش، عمل كنيد. ايشان، عمل به روايت را شرط عالم بودن دانسته است:

1.. ر . ك : ح ۲۸۸ .

2.. «آن بندگان من كه به سخن گوش فرامى‏دهند و بهترين آن را پيروى مى‏كنند» زمر : آيه ۱۸ .

3.. ر . ك : ح ۲۹۲ .

4.. ر . ك : ح ۳۰۱ .

5.. ر . ك : الكافي : ج ۱ ص ۴۹ ح ۶ .

6.. ر . ك : ح ۳۰۳ .


شناخت نامه حدیث - جلد اول
336

۴. تلفّظ صحيح

يكى ديگر از آداب حديث‏خوانى، تلفّظ صحيح واژگان روايت است. پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله و خاندان مطهّرش، در شمار فصيح‏ترين شيوا سخنان عرب بوده‏اند. ايشان با انتخاب واژگانى جامع، دقيق و بدون نقص، به تبيين مباحث و انتقال معانى مبادرت مى‏ورزيدند، به گونه‏اى كه پذيرش سخنان ايشان براى كسى كه از عقل سليم و طبع لطيف بهره‏مند بود، به راحتى ميسّر مى‏شد.۱

بنا بر آنچه گذشت، بر راويان اخبار و حديث‏پژوهان، شايسته و بايسته است تا متون روايى را با اِعراب صحيح و قرائت دقيق، بخوانند. اگر راوى، روايت را اشتباه و با اِعراب نادرست بخواند، نه تنها به فصاحت روايت اهل بيت عليهم‏السلام خلل وارد ساخته، بلكه سبب مى‏شود مقصود صحيح گوينده نيز به مخاطب، منتقل نشود. قرائت اشتباه احاديث، لطمه‏اى جدّى به جايگاه حديث و اهل بيت عليهم‏السلام است.

همچنين لازم است راويان، ضمن آشكار ساختن حركات و سكنات كلمات، به تبيين معانى واژگان روايات نيز بپردازند. امام صادق عليه‏السلام به اين نكته مهم، اين گونه اشاره مى‏فرمايد:

حديث [و سخن] ما را روشن [و بى غلط] بيان كنيد ؛ زيرا ما مردمى شيوا گوييم.۲

۵. نقل دقيق

يكى ديگر از آداب نشر حديث، دقّت در نقل بدون كم و كاست است. راوى، اگر چه در نقل به معنا مجاز است، ولى بايد دقّت كند تا در انتقال روايات، نه چيزى به سخن معصوم بيفزايد و نه از آن بكاهد. بر روايات راويان دقيق، همواره بيش از ديگر راويان توجّه شده است.

پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله و اهل بيت ايشان، همگى در گفتار خويش، دقيق بودند و حكيمانه

1.. شرح الكافى ، ملاّ صالح مازندرانى : ج ۲ ص ۲۷۱ .

2.. ر . ك : ح ۲۹۴ .

  • نام منبع :
    شناخت نامه حدیث - جلد اول
    سایر پدیدآورندگان :
    محمد محمدی ری شهری با همکاری جمعی از پژوهشگران
    تعداد جلد :
    3
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1397
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 1220
صفحه از 501
پرینت  ارسال به