۳۳۱.الكافى ـ به نقل از عبد العزيز قراطيسى ـ: امام صادق عليهالسلام به من فرمود: «اى عبد العزيز ! ايمان، ده پلّه دارد مانند نردبان كه از آن، پله پله بالا مىروند. بنا بر اين، كسى كه در پله دوم است، نبايد به آن كه در پله اوّل است، بگويد: تو چيزى نيستى. [همچنين] تا برسد به نفر دهم [كه او هم نبايد به پايينتر از خود، چنين سخنى بگويد]. پس آن را كه در پله پايينتر از توست، مينداز كه بالاتر از تو نيز تو را مىاندازد. اگر ديدى كسى يك پله از تو پايينتر است، با ملايمت، او را سوى خود بالا بكشان و فراتر از توانش، بر [دوش] او بار مگذار كه او را مىشكنى و البتّه هر كس مؤمنى را بشكند، بايد شكستگىِ او را جبران كند».
۳۳۲.امام صادق عليهالسلام ـ خطاب به عبد الأعلى ـ: پذيرش امر (ولايت) ما، تنها به تصديق و قبول آن نيست ؛ بلكه از جمله پذيرش آن، پنهان ساختن و حفظ آن از نااهل است. به آنان، سلام برسان و به ايشان بگو: «خداوند، رحمت كند بندهاى را كه محبّت مردم را به سوى خود جلب كند ! براى مردم، آنچه را بر مىتابند، بازگو كنيد و آنچه را انكار مىكنند، از آنان پنهان بداريد».
۳۳۳.التوحيدـ به نقل از محمّد بن عُبيد ـ: خدمت امام رضا عليهالسلام رسيدم. به من فرمود: «به آن مرد عبّاسى بگو از سخن گفتن در باره توحيد و جز آن، دستبردارد و براى مردم، بدانچه آن را بر مىتابند، سخن گويد و از آنچه انكار مىكنند، دست بردارد و هر گاه از تو در باره توحيد مىپرسند، همان گفته خداوند عز و جل را بازگو كن: «بگو: او خدايى است يكتا ؛ خداى بى نياز. نه مىزايد، و نه زاييده شده و براى او هيچ همتايى نباشد» و هر گاه از تو در باره چگونگى [خداوند] مىپرسند، همان سخن خداوند عز و جل را بگو: «چيزى شبيه او نيست» و هر گاه از تو در باره صفت شنوايى [خدا] پرسش كنند، همان گونه كه خداوند عز و جل فرمود، بگو: «او، شنواى آگاه است». پس با مردم، بدانچه آن را بر مىتابند، سخن بگويند».
