۳۲۵.امام على عليهالسلام: هر دانشى چنان نيست كه صاحب آن دانش بتواند آن را براى همه مردم تفسير كند ؛ چون برخى از آنان، قوى و برخى ضعيفاند و بخشى از آنان، تاب فراگيرى علم را دارند و بخشى ديگر ندارند، مگر آن كه خداوند، فراگيرى آن را بر دوستان خاصّ خود، آسان سازد و بر [فهم] آن، يارىشان كند.
۳۲۶.امام على عليهالسلام: با مردم، طبق آنچه مىپذيرند، معاشرت كنيد و آنچه را انكار مىكنند، وا گذاريد و آنان را عليه خودتان و ما مشورانيد ؛ زيرا [فهم] امر ما، سخت و دشوارياب است كه جز فرشتهاى مقرّب يا پيامبرى فرستاده شده يا بندهاى كه خداوند، دل او را به ايمان آزموده باشد، تاب تحمّل آن را ندارد.
۳۲۷.امام على عليهالسلام ـ در حكمتهاى منسوب به ايشان ـ: در آنچه از دانش به تو عطا شده است، با عموم مردم، آن گونه رفتار مكن كه با خاصّان مى كنى و بدان كه خداى سبحان، مردانى دارد كه رازهاى پنهانى را نزد ايشان به امانت نهاده و آنان را از افشاى آنها، باز داشته است و سخن آن بنده شايسته با موسى را به ياد داشته باش كه به وى گفته بود: «آيا در پىِ تو بيايم تا از هدايتهايى كه به تو آموخته شده است، به من بياموزى ؟»[و او] گفت: «تو، توان شكيبايى بر همراهى مرا ندارى و چگونه بر چيزى كه از آن خبر ندارى، شكيبايى كنى ؟!».
