293
شناخت نامه حدیث - جلد اول

۳۲۱.رجال الكشّىـ به نقل از مفضّل بن عمر ـ: از امام صادق عليه‏السلام در باره تفسير جابر پرسيدم. فرمود: «آن را براى فرو مايگان، نقل مكن كه افشايش مى‏كنند. آيا كتاب خدا را نخوانده‏اى: «پس هنگامى كه در صور دميده شود» ؟ ! از ميان ما، امامى پنهان است كه چون خداوند ظاهر شدن امرش را اراده كند، در دلش مى‏اندازد و او آشكار مى‏شود و به امر خداوند، قيام مى‏كند».۱

۳۲۲.امام صادق عليه‏السلام: مسيح عليه‏السلام پيوسته مى‏فرمود: «آن كه درمان زخم مجروح را ترك كند، بى گمان با مجروح كننده او شريك [جرم] است ؛ زيرا آن كه جراحتْ وارد آورده است، خواهان تباه كردن مجروح بوده است و آن هم كه مداوايش را رها كرده، بهبود او را نخواسته است و هر گاه بهبود او را نخواهد، به ناچار، تباهىِ وى را خواسته است. همچنين، حكمت را به نااهلش نياموزيد كه اين، نادانى است و از اهل آن هم دريغش مداريد كه اين كار، گناه است ؛ بلكه هر يك از شما بايد به سان طبيب درمانگر باشد كه اگر جايى براى دوايش ديد، [مداوا مى‏كند،] و گر نه خوددارى ورزد».

۳۲۳.امام حسن عسكرى عليه‏السلام: هرگز گوهر [دانش] را به پاى خوكان مريز.

ط ـ رعايت ظرفيت مخاطب

۳۲۴.امام صادق عليه‏السلام: پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله، هيچ گاه به اندازه ژرفاى خِرد خود، با بندگان سخن نگفت. پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود: «ما جماعت پيامبران، فرمان داريم كه با مردم، به فراخور [فهم و] خِردهايشان سخن بگوييم».

1.. علاّمه مجلسى : شايد مقصود اين باشد كه آن اسرار تنها هنگام قيام قائم و نبودن تقيه ، آشكار مى‏شود . محتمل است كه استشهاد به آيه نيز براى تبيين دشوارى فهم علومى باشد كه قائم آل محمّد صلى‏الله‏عليه‏و‏آله آنها را آشكار مى‏كند و بر كافران سخت مى‏آيد ، همان گونه كه بقيه آيه و پس از آن دلالت دارد .


شناخت نامه حدیث - جلد اول
292

۳۲۱.رجال الكشّي عن المفضّل بن عمر: سَأَلتُ أباعَبدِ اللّه‏ِ عليه‏السلام عَن تَفسيرِ جابِرٍ، فَقالَ: لا تُحَدِّث بِهِ السَّفِلَةَ فَيُذيعوهُ، أما تَقرَأُ كِتابَ اللّه‏ِ عز و جل: «فَإِذَا نُقِرَ فِى النَّاقُورِ»۱ ؟ ! إنَّ مِنّا إماما مُستَتِرا، فَإِذا أرادَ اللّه‏ُ إظهارَ أمرِهِ نَكَتَ في قَلبِهِ، فَظَهَرَ فَقامَ بِأَمرِ اللّه‏ِ۲.۳

۳۲۲.الإمام الصادق عليه‏السلام: كانَ المَسيحُ عليه‏السلام يَقولُ: إنَّ التّارِكَ شِفاءَ المَجروحِ مِن جُرحِهِ شَريكٌ لِجارِحِهِ لا مَحالَةَ ؛ وذلِكَ أنَّ الجارِحَ أرادَ فَسادَ المَجروحِ، وَالتّارِكَ لاِءِشفائِهِ لَم يَشَأ صَلاحَهُ، فَإِذا لَم يَشَأ صَلاحَهُ فَقَد شاءَ فَسادَهُ اضطِرارا. فَكَذلِكَ لا تُحَدِّثوا بِالحِكمَةِ غَيرَ أهلِها فَتَجهَلوا، ولا تَمنَعوها أهلَها فَتَأثَموا. وَليَكُن أحَدُكُم بِمَنزِلَةِ الطَّبيبِ المُداوي ؛ إن رَأى مَوضِعا لِدَوائِهِ، وإلاّ أمسَكَ.۴

۳۲۳.الإمام العسكري عليه‏السلام: لا تَنثُرَنَّ الدُّرَّ بَينَ أظلافِ الخَنازيرِ.۵

ط ـ مُراعاةُ طاقَةِ المُخاطَبِ

۳۲۴.الإمام الصادق عليه‏السلام: ما كَلَّمَ رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله العِبادَ بِكُنهِ عَقلِهِ قَطُّ. قالَ رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: «إنّا مَعاشِرَ الأَنبِياءِ اُمِرنا أن نُكَلِّمَ النّاسَ عَلى قَدرِ عُقولِهِم».۶

1.. المدّثّر : ۸ .

2.. قال العلاّمة المجلسي رحمه‏الله : لعلّ المراد أنّ تلك الأسرار إنّما تظهر عند قيام القائم عليه‏السلام ورفع التقية ويحتمل أن يكون الاستشهاد بالآية لبيان عسر فهم تلك العلوم التي يظهرها القائم عليه‏السلام وشدّتها على الكافرين كما يدلّ عليه تمام الآية وما بعدها بحار الأنوار : ج ۲ ص ۷۱ ذيل ح ۲۹ .

3.. رجال الكشّي : ج ۲ ص ۴۳۷ ح ۳۳۸ ، الغيبة للطوسي : ص ۱۶۴ ح ۱۲۶ ، كمال الدين : ص ۳۴۹ ح ۴۲ كلاهما نحوه ، بحار الأنوار : ج ۲ ص ۷۱ ح ۲۹ .

4.. الكافي : ج ۸ ص ۳۴۵ ح ۵۴۵ عن أبان بن تغلب ، وسائل الشيعة : ج ۱۱ ص ۴۰۱ ح ۲۱۱۵۶ وراجع حلية الأولياء : ج ۷ ص ۲۷۳ الرقم ۳۹۸ .

5.. رجال الكشّي : ج ۲ ص ۸۴۷ ح ۱۰۸۸ ، بحار الأنوار : ج ۵ ص ۳۲۳ ح ۱۶ ؛ ربيع الأبرار : ج ۳ ص ۲۱۹ نحوه .

6.. الكافي : ج ۸ ص ۲۶۸ ح ۳۹۴ و ج ۱ ص ۲۳ ح ۱۵ ، الأمالي للصدوق : ص ۵۰۴ ح ۶۹۳ عن سليمان الديلمي ، الأمالي للطوسي : ص ۴۸۱ ح ۱۰۵۰ عن عبدالعظيم الحسني عن الإمام الجواد عن آبائه عليهم‏السلاموليس فيه صدره إلى «قط» ، بحار الأنوار : ج ۱ ص ۸۵ ح ۷ ؛ المغني عن حمل الأسفار : ج ۱ ص ۶۲ ح ۲۳۳ وفيه ذيله من «قال رسول اللّه‏ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله» ، كنز العمّال : ج ۱۰ ص ۲۴۲ ح ۲۹۲۸۲ .

  • نام منبع :
    شناخت نامه حدیث - جلد اول
    سایر پدیدآورندگان :
    محمد محمدی ری شهری با همکاری جمعی از پژوهشگران
    تعداد جلد :
    3
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1397
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 1230
صفحه از 501
پرینت  ارسال به