277
شناخت نامه حدیث - جلد اول

۵ / ۵

آنچه بايد در نقل حديث رعايت شود

الف ـ اخلاص

۲۸۳.امام صادق عليه‏السلام: هر كه حديث را براى سود دنيوى بخواهد [و فرا گيرد]، در آخرت، او را بهره‏اى نباشد و هر كه آن را براى خير آخرت بخواهد، خداوند، خير دنيا و آخرت را به او عطا كند.

ب ـ راستگويى

۲۸۴.سنن ابن ماجةـ به نقل از ابو قتاده ـ: شنيدم پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله بر منبر مى‏فرمايد: «مبادا از من زياد حديث نقل كنيد. هر كس گفته‏اى به من نسبت مى‏دهد، بايد حق يا راست بگويد».

۲۸۵.پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: زيورِ سخن، راستى است.

۲۸۶.امام زين العابدين عليه‏السلام: هر كس حديثى از ما نقل مى‏كند، روزى در باره آن از او سؤال مى‏كنيم. اگر راست نقل كرده باشد، خداوند، او را صدّيق (بسيار راستگو) مى‏نويسد و اگر حديث را نقل كند و دروغ بگويد، خداوند، او را كذّاب۱ (بسيار دروغگو) مى‏نويسد.

۲۸۷.امام باقر عليه‏السلام: پيش از سخن گفتن، راست‏گويى بياموزيد.

1.. «صدّيق» صيغه مبالغه به معناى بسيار راستگو ، همچنين «كذّاب» به معناى بسيار دروغگو است . طبق اين روايت ، حتّى با نقل درست يا نادرست يك روايت سبب مى‏شود كه راوى «صديق» و يا «كذّاب» ناميده شود ، و بر اين اساس ، روايت ياد شده اشاره به اهميّت صدق و يا كذب در نقل حديث اهل بيت است .


شناخت نامه حدیث - جلد اول
276

۵ / ۵

ما يَجِبُ رِعايَتُهُ في نَقلِ الحَديثِ

أ ـ الإِخلاصُ

۲۸۳.الإمام الصادق عليه‏السلام: مَن أرادَ الحَديثَ لِمَنفَعَةِ الدُّنيا لَم يَكُن لَهُ فِي الآخِرَةِ نَصيبٌ، ومَن أرادَ بِهِ خَيرَ الآخِرَةِ أعطاهُ اللّه‏ُ خَيرَ الدُّنيا وَالآخِرَةِ.۱

ب ـ الصِّدقُ

۲۸۴.سنن ابن ماجة عن أبي قتادة: سَمِعتُ رَسولَ اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله يَقولُ عَلى هذَا المِنبَرِ: إيّاكُم وكَثرَةَ الحَديثِ عَنّي، فَمَن قالَ عَلَيَّ، فَليَقُل حَقّا أو صِدقا.۲

۲۸۵.رسول اللّه‏ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: زينَةُ الحَديثِ الصِّدقُ.۳

۲۸۶.الإمام زين العابدين عليه‏السلام: مَن يُحَدِّثُ عَنّا بِحَديثٍ سَأَلناهُ يَوما، فَإِن حَدَّثَ صِدقا كَتَبَهُ اللّه‏ُ صِدّيقا، وإن حَدَّثَ وكَذِبَ كَتَبَهُ اللّه‏ُ كَذّابا.۴

۲۸۷.الإمام الباقر عليه‏السلام: تَعَلَّمُوا الصِّدقَ قَبلَ الحَديثِ.۵

1.. الكافي : ج ۱ ص ۴۶ ح ۲ عن أبي خديجة و ح ۳ عن حفص بن غياث وليس فيه ذيله من «ومن أراد به خير الآخرة»، مشكاة الأنوار: ص۲۴۵ ح۷۱۴ عن أبي خديجة، منية المريد: ص۱۳۸، بحار الأنوار: ج۲ ص۱۵۸ ح۲.

2.. سنن ابن ماجة : ج ۱ ص ۱۴ ح ۳۵ ، سنن الدارمي : ج ۱ ص ۸۲ ح ۲۴۱ نحوه ، مسند ابن حنبل : ج ۸ ص ۳۶۲ ح ۲۲۶۰۱ ، المستدرك على الصحيحين : ج ۱ ص ۱۹۴ ح ۳۷۹ نحوه ، المصنّف لابن أبي شيبة : ج ۶ ص ۲۰۳ ح ۷ ، كنز العمّال : ج ۱۰ ص ۲۲۲ ح ۲۹۱۷۰ .

3.. كتاب من لا يحضره الفقيه : ج ۴ ص ۴۰۲ ح ۵۸۶۸ ، الأمالي للصدوق : ص ۵۷۶ ح ۷۸۸ كلاهما عن أبي الصباح الكناني عن الإمام الصادق عليه‏السلام ، جامع الأحاديث للقمّي : ص ۸۴ ، بحار الأنوار : ج ۷۱ ص ۹ ح ۱۲ ؛ تاريخ أصبهان : ج ۲ ص ۳۰۰ ح ۱۸۰۰ ، الصمت و آداب اللسان : ص ۲۳۱ ح ۴۴۹ كلاهما عن محمّد بن عمر بن عليّ بن أبي طالب عن جدّه عليه‏السلام ، كنز العمّال : ج ۱۶ ص ۲۶۸ ح ۴۴۳۹۱ .

4.. رجال الكشّي : ج ۱ ص ۳۳۹ ح ۱۹۶ عن القاسم بن عوف ، بحار الأنوار : ج ۲ ص ۱۶۲ ح ۲۲ .

5.. الكافي: ج۲ ص۱۰۴ ح۴، تنبيه الخواطر : ج۲ ص۱۸۸ كلاهما عن عمر وبن أبي المقدام، بحار الأنوار: ج۷۱ ص۳ ح۴.

  • نام منبع :
    شناخت نامه حدیث - جلد اول
    سایر پدیدآورندگان :
    محمد محمدی ری شهری با همکاری جمعی از پژوهشگران
    تعداد جلد :
    3
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1397
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 1214
صفحه از 501
پرینت  ارسال به