۵. رعايت ظرافتهاى فقهى: زاويه ديد فقيهانه، دقت و ظرافت فقهى حقوقىِ ويژهاى مىطلبد كه برگرفته از ظرافت موجود در روايات فقهى است. اتقان روايت با رعايت اين ظرافتها نمايان مىشود.
۶. پرهيز از ركاكت الفاظ و محتوا: الفاظ معصومان عليهمالسلام از ركاكت و ناپسندى لفظى و محتوايى تهى است، ولى ممكن است در نقل به معناى راويان اين آسيب رخ داده باشد. هر چه كه باشد، اعتماد به متن را كاهش مىدهد. روشن است كه تشخيص ركاكت لفظى و محتوايى نيز نياز به ذوق ادبى حديثى دارد.
۷. كاهش متون مستبعد: ممكن است برخى متون فراتر از عقل عادى ما در منابع حديثى وجود داشته باشند، ولى نقل فراوان و بى ضابطه متون بعيد و دور از انتظار، نبايد تبديل به رويه و روند شود. اين شيوه، اعتماد به متن يا كتاب را كاهش مىدهد.
ـ ديگر ويژگىها
۱. فضائل اهل بيت عليهمالسلام از لسان مخالفان: اعتماد به گزارشهاى نقل شده از دشمنان يا مخالفان اهل بيت عليهمالسلام عقلايى نيست. با وجود اين، شنيدن فضايل امير المؤمنين عليهالسلام از زبان معاويه و عمرو بن عاص و افراد مشابه آنها، اطمينانى بيش از افراد معمولى و حتى ثقه پديد مىآورد.
۲. فراوانى و تكرار محتوا: تكرار يك مضمون و محتوا در روايات متفاوت و با تقريرها و بيانهاى گوناگون، سبب استفاضه مضمونى آن شده و اعتماد بدان را افزايش مىدهد.
۳. آزمون تجربى: برخى روايات همچون روايات طبى قابليت آزمودن تجربى دارند. پاسخ مثبت به اين آزمونها، افزايش اعتماد به متن را پديد مىآورد.
كاربست ويژگىها
مهارت در كشف ويژگىهاى مثبت و منفى هر روايت، به افزايش يا كاهش اعتماد به آن مىانجامد. كاربست اين ويژگىها به گونه صحيح و منضبط، سبب اعتمادزايى و