و آن را به روايات اعتقادى و عبادى افزوده است.۱
مىتوان گفت: عبارت «مِمّا يَحتاجون إلَيهِ مِن أمرِ دينِهِم»، قيد توضيحى است؛ يعنى بيانى براى توضيح حديث است و هدف و اولويت يادگيرى را معلوم مىكند.
روشن است كه همه احاديث صادر شده از پيامبر صلىاللهعليهوآله و اهل بيت عليهمالسلام، مفيد و براى مردم، قابل استفاده است، خواه ناظر به امور اُخروى باشد، يا امور دنيوى و مرتبط با معاش مردم. و يا ناظر به دنيا و آخرت ـ هر دو ـ.
با توجه به نكات ياد شده، روشن مىشود كه همه معارف موجود در احاديث پيامبر صلىاللهعليهوآله و اهل بيت عليهمالسلام شايستگى حفظ، فهم، نقل و عمل را دارند. ولى اولويّت با رواياتى است كه از منظر اعتقادى و رفتارى، تأثير بيشترى بر فرد و جامعه دارند. اين رويكرد، سبب بقاى حديث در طول عصرها و براى نسلها خواهد شد.
سير چهل حديث نويسى در اهل سنّت
سفارش و تأكيد پيامبر اكرم صلىاللهعليهوآله به فراگيرى چهل حديث، سبب شد كه از سالهاى آغازين نگارش حديث در ميان اهل سنّت، اربعين نويسى نيز همگام با تدوين حديث، آغاز شود. كهنترين نگاشته اربعين حديث، نگارش عبد اللّه بن مبارك مروزى (م ۱۸۱ق) است۲ كه متأسّفانه اكنون در دسترس نيست.
محمّد بن اسلم طوسى (م ۲۴۲ق)، نگارنده اوّلين كتاب اربعين حديث موجود است.
اربعين حاكم نيشابورى (م ۴۰۵ ق) نيز از آثار مشهور اهل سنّت است. مضمون اين نگاشتهها، معمولاً روايات اخلاقى بوده است.
در سدههاى چهارم و پنجم هجرى، صوفيان به اربعيننويسى علاقهمند شدند.