۱۴۶.پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: من در ميان شما چيزى بر جاى مىگذارم كه اگر به آن تمسّك جوييد، پس از من هرگز گم راه نخواهيد شد. يكى از آن دو، باعظمتتر از ديگرى است: كتاب خدا ـ كه رشتهاى كشيده شده از آسمان به زمين است ـ و [ديگرى] عترتم، [يعنى] اهل بيتم. اين دو، هرگز از يكديگر جدا نمىشوند تا در كنار حوض [كوثر]، نزد من وارد آيند. پس بنگريد چگونه جانشينى براى من در باره آنها هستيد.
۱۴۷.المستدرك على الصحيحينـ به نقل از زيد بن اَرقَم ـ: پيامبر صلىاللهعليهوآله ميان مكّه و مدينه، در زير پنج درخت تناور، اتراق كرد. مردم زير آن درختها را جارو كردند. آن گاه، پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله نماز عصر را خواند و سپس به سخنرانى ايستاد و خداوند را حمد و ثنا گفت و پند و اندرز داد و آنچه را خدا خواست بگويد، گفت. سپس فرمود: «اى مردم ! من دو چيز در ميان شما بر جاى مىنهم كه اگر از آنها پيروى كنيد، هرگز گمراه نخواهيد شد. آن دو، كتاب خدا و اهل بيت من، [يعنى]عترتماند».
سپس سه بار فرمود: «آيا مىدانيد من به مؤمنان، از خود آنان سزاوارتر (اَولى) هستم ؟».
مردم گفتند: آرى.
پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله فرمود: «هر كه من مولاى اويم، پس على مولاى اوست».
۱۴۸.پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: گويا فرا خوانده شدهام و اجابت كردم. پس من در ميان شما، دو چيز گرانسنگ بر جاى مىگذارم كه يكى از آنها بزرگتر از ديگرى است: كتاب خدا ـ كه رشتهاى كشيده شده از آسمان به زمين است ـ و عترتم، اهل بيتم. پس مراقب باشيد كه پس از من، چگونه جانشينى براى من در باره آنها خواهيد بود.
