درآمد
پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله فرمود:
أيُّهَا النّاسُ ! إنّى تارِكٌ فيكُمُ الثِّقلَينِ ما إن تَمَسَّكتُم بِهِما لَن تَضِلّوا: كِتابَ اللّهِ، وَ عِترَتى أهلَ بَيتى، فإنّهُما لَن يَتَفَرَّقا حَتّى يَرِدا عَلَىَّ الحَوضَ.۱
اى مردم! من در ميان شما دو گرانسنگ را بر جاى مىگذارم ؛ تا وقتى به آنها تمسك جوييد، هرگز گمراه نمىشويد: كتاب خدا و عترتم، [يعنى] اهل بيتم. به راستى اين دو، هيچ گاه از يكديگر جدا نمىشوند تا كنار حوض [كوثر]، نزد من آيند.
برپايه اين سخن نورانى كه صدور آن از پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله قطعى و مورد اتّفاق مسلمانان است و منابع معتبر اسلامى آن را با الفاظ گوناگون گزارش كردهاند، قرآن و عترت، دو امانت گرانبهاى به هم پيوستهاى هستند كه پيامبر خاتم صلىاللهعليهوآله به امّت خود سپرده و از آنها خواسته تا دامنه قيامت، از آن پاسدارى كنند تا از صراط مستقيم اسلام ناب، منحرف نشده و هرگز گمراه نشوند.
اين سخن، بدين معناست كه سرنوشت قرآن كه پيام تكامل مادّى و معنوى انسان و راهنماى سعادت دنيوى و اخروى جامعه است، با سرنوشت عترت كه پاسداران اين پيام و تبيين آن، يعنى سنّت نبوى هستند، در جامعه اسلامى به هم پيوند خورده است.
امانتدارىِ امّت، در عمل كردن به اين وصيّت مهمّ فرهنگى و سياسى ـ كه هدفى جز تداوم حاكميت ارزشهاى راستين اسلامى در جهان نداشت ـ ايجاب مىكرد تا مسلمانان، همه توان خود را به كار گيرند و با حمايت همهجانبه از قرآن و عترت در
