۸۰.المحاسنـ به نقل از ابو بصير ـ: به امام صادق عليهالسلام گفتم: ما چگونه هستيم كه از آنچه روى مىدهد، به ما خبر نمىدهى، آن گونه كه على عليهالسلام يارانش را باخبر مىكرد ؟ فرمود: «به خدا سوگند، چنين نيست ؛ امّا حديثى بياور كه من آن را به تو گفته باشم و تو، پوشيدهاش داشته باشى؟!».
ابو بصير گفت: به خدا سوگند، يك حديث هم نيافتم كه آن را پوشيده داشته باشم!
۸۱.امام صادق عليهالسلام: تقيّه، سپر مؤمن است. تقيّه، حفاظت كننده مؤمن است. كسى كه تقيّه ندارد، ايمان ندارد. گاه يكى از احاديث ما به كسى مىرسد و به آن، ميان خود و خداى عز و جل پاىبند مىشود. اين براى او در دنيا، مايه عزّت و در آخرت، روشنايى است. همچنين گاه يكى از احاديث ما به بندهاى مىرسد و آن را فاش مىسازد و اين، مايه خوارى او در دنيا مىشود، و خداى عز و جل، آن روشنايى (آخرت) را هم از او مىگيرد.
۸۲.امام صادق عليهالسلام: به فردى حديثى مىگويم و مىرود و آن را از قول من و همان گونه كه شنيده است، نقل مىكند و به همين جهت، من لعنت كردن و برائت از او را حلال مىشمُرَم.
۸۳.امام صادق عليهالسلام: هان! به خدا سوگند، اگر دهانهايتان بند و بست داشت، به هر يك از شما، آنچه را مربوط به اوست، مىگفتم. به خدا سوگند، اگر افرادى خويشتندار مىيافتم، سخن مىگفتم، و از خدا يارى گرفته مىشود.
