51
شناخت نامه حدیث - جلد اول

۱ / ۲

استناد سنّت به وحى

قرآن

«سوگند به ستاره، هنگامى كه افول مى‏كند * كه هرگز همنشين شما [محمّد صلى‏الله‏عليه‏و‏آله]منحرف نشده و مقصد را گم نكرده است * و هرگز از روى هواى نفس سخن نمى‏گويد ! * آنچه مى‏گويد، چيزى جز وحى كه بر او نازل شده، نيست !».

ر. ك: انعام: آيه ۵۰ و شورا: آيه ۲۴ و احقاف: آيه ۸ و ۹.

حديث

۴۹.پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: خداوند، به سبب پايه نهادن سنّتى در ميان شما كه مرا بدان امر نفرموده، از من پرسش نخواهد كرد [و هر سنّتى كه بنا مى‏گذارم، به دستور خداست].

۵۰.المراسيل مع الأسانيدـ به نقل از حسان بن عطيّه ـ: جبرئيل عليه‏السلام، سنّت را بر پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرود مى‏آورد، همان گونه كه قرآن را بر او فرود مى‏آورد و آن [سنّت] را به او ياد مى‏داد، همان گونه كه قرآن را ياد مى‏داد.

۵۱.تاريخ دمشقـ به نقل از عبد اللّه‏ بن عمرو بن عاص ـ: اى پيامبر خدا ! هر چه را از شما مى‏شنوم، بنويسم ؟ فرمود: «آرى». گفتم: اگر چه در حال خشنودى، يا خشم گفتى ؟ فرمود: «آرى. من در همه اين حالت‏ها جز حق نمى‏گويم».

۵۲.سنن أبى داوودـ به نقل از عبد اللّه‏ بن عمرو ـ: من هر چه از پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله مى‏شنيدم، همواره مى‏نوشتم و در پى حفظ آنها بودم. قريشيان، مرا نهى كردند و گفتند: «هر چه را مى‏شنوى، مى‏نويسى، در حالى كه پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله انسانى است كه در حال خشم و خشنودى سخن مى‏گويد ؟!». من هم ديگر ننوشتم و اين را به پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله گفتم. ايشان با انگشتش به دهان خود اشاره كرد و فرمود: «بنويس. سوگند به آن كه جانم در دست اوست، از آن، جز حق بيرون نمى‏آيد».


شناخت نامه حدیث - جلد اول
50

۱ / ۲

اِستِنادُ السُّنَّةِ إلَى الوَحيِ

الكتاب

«وَ النَّجْمِ إِذَا هَوَى * مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَ مَا غَوَى * وَ مَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَى * إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْىٌ يُوحَى».۱

راجع: الأنعام: ۵۰ و الشورى: ۲۴ و الأحقاف: ۸ و ۹.

الحديث

۴۹.رسول اللّه‏ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: لا يَسأَ لُنِيَ اللّه‏ُ عَن سُنَّةٍ أحدَثتُها فيكُم لَم يَأمُرني بِها.۲

۵۰.المراسيل مع الأسانيد عن حسّان بن عطيّة: كانَ جِبريلُ عليه‏السلام يَنزِلُ عَلى رَسولِ اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله بِالسُّنَّةِ كَما يَنزِلُ عَلَيهِ بِالقُرآنِ، ويُعَلِّمُهُ إيّاها كَما يُعَلِّمُهُ القُرآنَ.۳

۵۱.تاريخ دمشق عن عبد اللّه‏ بن عمرو بن العاص: يا رَسولَ اللّه‏ِ ! أكتُبُ عَنكَ كُلَّ ما أسمَعُ ؟ قالَ: نَعَم. قالَ: قُلتُ: ما قُلتَ فِي الرِّضا وَالغَضَبِ ؟ قالَ: نَعَم، إنّي لا أقولُ في ذلِكَ كُلِّهِ إلاَّ الحَقَّ.۴

۵۲.سنن أبي داود عن عبد اللّه‏ بن عمرو: كُنتُ أكتُبُ كُلَّ شَيءٍ أسمَعُهُ مِن رَسولِ اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله اُريدُ حِفظَهُ، فَنَهَتني قُرَيشٌ وقالوا: أ تَكتُبُ كُلَّ شَيءٍ تَسمَعُهُ ورَسولُ اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله بَشَرٌ يَتَكَلَّمُ فِي الغَضَبِ وَالرِّضا ؟ ! فَأَمسَكتُ عَنِ الكِتابِ، فَذَكَرتُ ذلِكَ لِرَسولِ اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله، فَأَومَأَ بِإِصبَعِهِ إلى فيهِ، فَقالَ: اُكتُب، فَوَالَّذي نَفسي بِيَدِهِ، ما يَخرُجُ مِنهُ إلاّ حَقٌّ.۵

1.. النجم : ۱ ـ ۴ .

2.. اُسد الغابة : ج ۳ ص ۹۱ الرقم ۲۶۳۴ و ج ۶ ص ۳۴۳ الرقم ۶۴۰۱ ، الإصابة : ج ۳ ص ۴۳۵ الرقم ۴۲۹۴ كلّها عن طلحة بن نضيلة ، مجمع الزوائد : ج ۴ ص ۱۷۹ ح ۶۴۷۲ نقلاً عن المعجم الكبير عن أبي بصيلة ، سبل الهدى والرشاد : ج ۹ ص ۱۱ وفيهما «عليكم» بدل «فيكم» ، كنز العمّال : ج ۴ ص ۱۰۳ ح ۹۷۴۸ .

3.. المراسيل مع الأسانيد : ص ۲۴۹ ح ۴ ، سنن الدارمي : ج ۱ ص ۱۵۲ ح ۵۹۴ ، فتح الباري : ج ۱۳ ص ۲۹۱ ذيل ح ۷۳۰۹ وليس فيهما ذيله من «ويعلمه» ، السنة للمروزي : ص ۳۳ ح ۱۰۲ و ص ۱۱۱ ح ۴۰۲ ، الدرّ المنثور : ج ۷ ص ۶۴۳ .

4.. تاريخ دمشق : ج ۳۱ ص ۲۵۹ ح ۶۵۲۰ ، مسند ابن حنبل : ج ۲ ص ۶۵۵ ح ۶۹۴۷ ، سير أعلام النبلاء : ج ۳ ص ۸۸ الرقم ۱۷ ، المستدرك على الصحيحين : ج ۱ ص ۱۸۷ ح ۳۵۸ كلّها نحوه ؛ عوالي اللآلي : ج ۱ ص ۶۸ ح ۱۲۰ ، بحار الأنوار : ج ۲ ص ۱۴۷ ح ۱۹ .

5.. سنن أبي داود : ج ۳ ص ۳۱۸ ح ۳۶۴۶ ، مسند ابن حنبل : ج ۲ ص ۶۲۵ ح ۶۸۱۶ ، سنن الدارمي : ج ۱ ص ۱۳۲ ح ۴۹۰ ، المستدرك على الصحيحين : ج ۱ ص ۱۸۷ ح ۳۵۹ نحوه ، المصنّف لابن أبي شيبة : ج ۶ ص ۲۲۹ ح ۴ ، كنز العمّال : ج ۱۰ ص ۲۲۲ ح ۲۹۱۶۹ .

  • نام منبع :
    شناخت نامه حدیث - جلد اول
    سایر پدیدآورندگان :
    محمد محمدی ری شهری با همکاری جمعی از پژوهشگران
    تعداد جلد :
    3
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1397
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 1646
صفحه از 501
پرینت  ارسال به