سخن امام صادق عليهالسلام در باره سنّت بودن سعى، به معناى آن است كه وجوب و فرض اين عمل از جهت سنّت احراز مىشود، نه از ظاهر قرآن. اين سخن، به معناى آن نيست كه سنّت، همانند ديگر مستحبّات است.۱
در باره وقوف در مشعر و وقوف در عرفه نيز اين سخن از امام صادق عليهالسلام نقل شده است:
توقّف در مشعر الحرام (مُزدَلَفه)، فريضه و توقّف در عرفه، سنّت است.۲
شيخ طوسى رحمهالله در باره اين روايت، اين گونه نوشته است:
مقصود از اين روايت، آن است كه وجوب وقوف در عرفه از سوى سنّت پيامبر اكرم صلىاللهعليهوآله اعلام و روشن شده و دليل قرآنى ندارد. از اين رو، به آن «سنّت» گفته مىشود. امّا وجوب وقوف در مشعر الحرام، از سوى قرآن، روشن و اعلام شده است. از اين رو به آن «فريضه» گفته شده است.۳
۴. سنّت، به معناى سبك رفتار
واژه سنّت، گاه به معناى سيره و سبك رفتار است و مراد از آن، عملى است كه فرد يا گروهى از مردم آن را در مواردى خاص انجام مىدهند.
در متون روايى، عمل مستمر و هميشگى پيامبر صلىاللهعليهوآله و اهل بيت عليهمالسلام به عنوان سنّت مطرح و بر پيروى از آن، تأكيد شده است.
پيامبر اكرم صلىاللهعليهوآله با اشاره به خُلق نيكوى خويش، برخى رفتارهاى دائمى خود را يادآورى كرده و آنها را الگويى براى مسلمانان دانسته است:
پنج عمل است كه تا هنگام مرگ، آنها را ترك نخواهم كرد: غذا خوردن فروتنانه همراه با بردگان، سوار شدن بر الاغ بى پالان، دوشيدن شير بز با دستان خويش،
