تبيينِ راههاى تحمّل حديث۱
اين اصطلاح حديثى، از واژه «حمل» به معناى «بار بر سر، يا بر پشت» گرفته شده است كه درباب تفعّل، به معناى پذيرش بار با مشقّت، به كار رفته است.۲ در ميان محدثّان، اين تعبير به معناى «نقل روايت از سوى راوى از استادش به يكى از راههاى شناخته شده و پذيرش مسئوليت نقل آن بدون كم و كاست» به كار مىرود.
اين واژه، تا حدودى برگرفته از آيه حمل امانت۳ و روايت مشهور نبوى بوده كه در منابع شيعه و سنّى از قول ايشان چنين آمده است:
يَحمِلُ هَذَا العِلمَ فى كُلِّ خَلَفٍ عُدُولٌ يَنفُونَ عَنهُ تَحرِيفَ الجَاهِلِينَ وَ انتِحَالَ المُبطِلِينَ وَ تَأوِيلَ الغَالِينَ.۴
از هر نسلى، مردانى عادل، بار اين دانش را بر دوش مىگيرند و تحريف جاهلان و دستاندازى باطلگرايان و تأويل غاليان را از آن، دور مىكنند.
رساندن پيام و بار آن به ديگر راويان، به عنوان يك وظيفه الهى، از سوى پيامبر صلىاللهعليهوآله تشويق شده است. از اين رو، در روايات مختلف شيعى و سنّى از پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله نقل
