۳۷۱.امام صادق عليهالسلام: پيوسته، سرّ ما پوشيده بود تا در دستان فرزندان كَيسان [و پيروان مختار] افتاد و آن را در كوچه و بازار و آبادىهاى عراق، بازگو كردند.
۳۷۲.امام صادق عليهالسلام ـ به معلّى بن خُنَيس ـ: اى معلّى ! امر ما را پنهان بدار و هرگز، افشايش مكن ؛ زيرا هر كس امر ما را پنهان بدارد و افشايش نكند، خداوند، بدان سبب، او را در دنيا ارجمند مىسازد و در آخرت، اين كارش نورى پيشاپيش او قرار مىدهد تا سرانجام به سوى بهشتش بكشانَد.
اى معلّى ! هر كس امر ما را افشا كند و آن را پنهانش ندارد، خداوند، بدان سبب، او را در دنيا خوار مىگردانَد و نور پيشاپيش او را در روز قيامت از او بر مىگيرد و اين كارِ او را ظلمتى قرار مىدهد تا سرانجام او را سوى آتش كشانَد.
اى معلّى ! تقيّه، جزئى از دين من و دين پدران من است و كسى كه تقيّه ندارد، دين ندارد.
اى معلّى ! خداوند، همان گونه كه دوست دارد در آشكار عبادت شود، دوست دارد در نهان نيز عبادت شود.
اى معلّى ! افشاكننده امر ما، همانند انكار كننده آن است.۱
