۳۶۵.الكافىـ به نقل از نصر بن صاعد از پدرش ـ: امام صادق عليهالسلام فرمود: «فاش كننده راز [ما] شك كننده [و سست عقيده نسبت به حقّانيت ائمّه] است و كسى كه آن را نزد نااهل بازگو كند، كافر است و هر كس به محكمترين دستگيره چنگ زند، همو نجات يافته است». گفتم: آن چيست ؟ فرمود: «تسليم بودن».
۳۶۶.امام صادق عليهالسلام: هر كس حديث ما را به زيان ما فاش سازد، خداوند، ايمان را از او مىگيرد.
۳۶۷.امام صادق عليهالسلام: كسى كه حديث ما را به زيانمان فاش سازد، به منزله كسى است كه حقّ ما را انكار كند.
۳۶۸.امام صادق عليهالسلام: هر كس چيزى از امر ما را فاش سازد، مانند كسى است كه ما را به عمد ـ و نه خطا ـ كشته است.
۳۶۹.امام صادق عليهالسلام ـ در باره سخن خداى متعال «اين، بدان سبب است كه به آيات خدا، كفر مىورزيدند و پيامبران را به ناحق مىكشتند. اينها به دليل آن بود كه نافرمان و متجاوز بودند»: به خدا سوگند كه آنها را با دستهاى خود نكُشتند و با شمشيرهاى خويش نزدند، بلكه سخنان ايشان را شنيدند و آنها را فاش ساختند و در نتيجه، آن پيامبران، دستگير و كشته شدند و اين همان مفهوم آيه است كه قتل و تجاوز و نافرمانى را بيان نموده است.
۳۷۰.صفات الشيعةـ به نقل از عبد اللّه بن سنان ـ: شنيدم كه امام صادق عليهالسلام مىفرمايد: «بندگان خدا ! شما را به تقواى الهى، سفارش مىكنم و [اين كه] مردم را بر دوش خود مسلّط نكنيد كه خوار مىشويد. خداوند عز و جل در كتابش مىفرمايد: «با مردم، نيكو سخن بگوييد«.
سپس فرمود: «از بيماران آنها عيادت كنيد، در تشييع جنازههايشان حاضر شويد، به سود و زيان ايشان شهادت دهيد، در مسجدهايشان با ايشان نماز بگزاريد و حقوقشان را ادا كنيد».
(آن گاه فرمود:) «چه چيزى سختتر است بر گروهى كه ادّعا مىكنند امامت كسانى را پذيرفته و گفتار آنان را بر مىگيرند، پس آنان، به ايشان امر و نهى مىكنند، ولى ايشان نمىپذيرند و حديث آنان را نزد دشمنانشان فاش مىكنند و دشمنان آنها، نزد ما مىآيند و به ما مىگويند: گروهى، چنين و چنان مىگويند و حديث نقل مىكنند و ما ناگزير مىگوييم: از كسى كه چنين مىگويد، بيزار هستيم و بيزارى ما، شامل حال اينان (افشاگران) مىشود ؟ !
