پديد آوردند.
تقسيم بندى روايات از منظر وثاقت سندى
تقسيم چهارگانه حديث به صحيح، حسن، موثق و ضعيف، پيامد رويكرد سندمحور است كه براساس اتصال و انقطاع اسناد روايات ايجاد شده است.
مراد از حديث صحيح، حديثى است كه داراى اسناد متصل (بدون افتادگى يا جهالت راوى ميانى) باشد و تمام راويان موجود در سلسله اسناد حديث، ثقه و امامى بوده و به وثاقت آنان تصريح شده باشد.
حديث حسن، حديثى است كه داراى سند متصل امامى است، ولى دستكم يكى از افراد واقع در سند حديث، داراى وثاقت صريح نيست، ولى حُسنِ او به سبب مدح رجاليان احراز شده است.
حديث موثق همانند حديث صحيح است و سلسله اسناد متصل آن از راويان ثقه تشكيل شده است، ولى دستكم يكى از افراد واقع در اين سلسله، دوازده امامى نيست.
حديث ضعيف، حديثى است كه مانند سه گروه پيشين نباشد. يعنى يا كلاً بدون سند گزارش شده باشد، يا سند غير متصل داشته، يا دربردارنده فردى ضعيف باشد.
تأمل در رويكرد سندمحور نشان مىدهد نقطه اتكاى اعتبار سنجى حديث، بر راويان و ويژگىهاى آنان قرار گرفته و قرائن ديگر اعتبار سنجى به كنارى نهاده شدهاند.
در ميان ويژگىهاى راويان نيز، اساس كار بر وثاقت راوى قرار داده شده است كه اگر راوى امامى باشد، اعتبار افزونترى يافته و عنوان صحيح مىيابد و اگر كمتر از تصريح به وثاقت باشد، عنوان حسن مىيابد.
اگر چه در ميان بسيارى عالمان، از ويژگى ضابط بودن راوى سخن نرفته، ولى