تبيين شرايط قبول خبر از منظر قدما و متأخرين۱
"سنت" سخن يا رفتارى است كه از پيامبر صلىاللهعليهوآله و اهل بيت عليهمالسلام صادر شده است. آن گاه كه «سنت» از طريق راويان براى ديگران حكايت شود عنوان "حديث" مىيابد. از اين رو، حديث، گزارش سنت است.
با استمرار روند نقل حديث توسط مشايخ حديثى براى شاگردان، سلسله سند حديث پديد آمده است. از اين رو در دوره هاى پسين، پيكره حديث از دو قسمت «متن» و «سند» تشكيل و ارائه شده است.
اين روايات در دورههاى بعد از سوى عالمان و محدثان در مصادر و منابع حديثى جمعآورى شده و در اختيار نسلهاى پسين قرار گرفتهاند.
طبيعى است كه بنا برعللى همچون گزيدهگويى، فراموشى، تصحيف در گفتار يا نوشتار، احساس عدم نياز و...، گاه فردى از ميانه سلسله اسناد كاسته شده و حتى روايتى بدون ذكر سند در منابع حديثى جاى گرفته است. از اين رو، مجموعه روايات موجود در مصادر حديثى، از منظر استناد، سلسله سند و اتقان و اعتبار سند حديث، جايگاه متفاوتى در حكايت سنّت دارند.
اكنون اين پرسش رخ مىنمايد كه مخاطبان آموزههاى معرفتى معصومان عليهمالسلام،