۲۶۵.پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: علم بياموزيد ؛ زيرا كسى از امّتم در آخرْ زمان حديث را از قول من نقل مىكند و نام هيچ راوى آن را ذكر نمىكند، جز آن كه فرشته بشارت دهندهاى از فرشتگان، نزد آن فرد [اوّل] مىآيد و مىگويد: «فلانى پسر فلانى، حديثى چنين و چنان را از تو نقل كرد و ياد تو را پس از مرگت زنده ساخت». آن مرد مىگويد: «خدايا! روز قيامت به من توانى بده تا او را از آتش بِرَهانم، همان گونه كه او مرا پس از مرگم ياد كرد».
۲۶۶.سنن الترمذىـ به نقل از عمرو بن عوف مَزَنى ـ: پيامبر صلىاللهعليهوآله به بلال بن حارث فرمود: «بدان». او گفت: چه چيزى را بدانم، اى پيامبر خدا ؟ ! فرمود: «بدان، اى بلال !» گفت: چه چيزى را بدانم، اى پيامبر خدا ؟ فرمود: «هر كس سنّتى از سنّتهاى مرا زنده كند كه پس از من فراموش شده، پاداش او مانند كسانى است كه به آن عمل كنند، بى آن كه از پاداش آنان، چيزى كاسته شود و هر كس بدعت گمراه كنندهاى پايه گذارد كه خدا و پيامبرش بدان راضى نيستند، گناهى همچون گناهان كسانى كه به آن عمل مىكنند به گردن اوست، بى آن كه چيزى از بار گناهان آنان بكاهد».
۲۶۷.پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: هر كس حديثى را به امّتم برساند كه با آن، سنّتى را برپا دارد يا بدعتى را در هم شكند، بهشت، از آنِ اوست.
۲۶۸.امام صادق عليهالسلام: منزلت شيعيان ما را نزد ما به اندازه نقل رواياتشان از ما و فهم ايشان از [سخنان] ما بشناسيد.
۲۶۹.امام صادق عليهالسلام: منزلتهاى مردم را به اندازه نقل حديثشان از ما بشناسيد.
۲۷۰.رجال الكشّىـ به نقل از محمّد بن احمد در حديثى كه سند آن را به امام صادق عليهالسلام مىرسانَد ـ: فرمود: «منزلتِ شيعيان ما را از اندازه رواياتى كه به خوبى از ما مىدانند، بشناسيد. ما فقيه آنها را فقيه (دينشناس) نشماريم، مگر اين كه محدَّث۱ باشد». گفته شد: آيا مؤمن هم محدَّث مىشود ؟ فرمود: «مفهَّم مىشود و مفهَّم، محدَّث است».
