مىآوريم:
محمّد بنِ مسلم عن أبى جعفر عليهالسلام قال: «لا تَبقَى الأرضُ بغَيرِ إمامٍ ظاهرٍ أو باطنٍ».۱
محمد بن مسلم از امام باقر عليهالسلام نقل مىكند كه فرمود: «زمين بدون امامِ آشكار، يا پنهان، باقى نمىماند».
۶. تقطيع
محدّثان، در تعريف تقطيع گفتهاند:
تقطيع حديث، يعنى بخشبندى حديث به ابواب و موضوعات درخور و مناسب با [محتواى]آن، براى احتجاج بهتر، به شرط توجّه به حفظ معناى بخش تقطيع شده پيش از تقطيع.۲
بر اين اساس، تقطيع، هميشه نادرست نيست؛ بلكه گاه سودمند و در متون طولانى لازم است؛ امّا اگر دقيق صورت نگيرد، مىتواند آثار زيانبارى به دنبال آورد. در تقطيع، ممكن است بخشى از قرينهها در صدر و خاتمه حديث، حذف شوند و اجزاى مؤثّر متن از ميان بروند. شيخ طوسى، به تقطيعهاى نادرست برخى اصحاب پيامبر صلىاللهعليهوآله اشاره كرده۳ و نمونهاى در باره شوم بودن خانه و مَركَب و زن، آورده است كه بر اثر تقطيع سخن پيامبر صلىاللهعليهوآله به ايشان منسوب شده است.
يك نمونه ساده، متن «أوّلُ مَن كاتَبَ لقمانُ» است كه «كاتَبَ» در آن به نامهنگارى معنا شده، در حالى كه متن كامل حديث مىفهماند كه به معناى «مكاتبة»، يعنى «بستن پيمان ميان بنده و اربابش» بوده است:
الإمام الصادق عن آبائه عن الإمام على عليهمالسلام: أوّلُ مَن كاتَبَ لقمان الحكيم وَكانَ