233
شناخت نامه حدیث - جلد اول

اين تعريف، تفاوت قلب با تصحيف و تحريف را نشان مى‏دهد. در تحريف، چيزى به حديث مى‏افزايند، يا از آن مى‏كاهند و در تصحيف نيز، بيشتر، تغيير شكلى و آوايى در كلمه رخ مى‏دهد؛ امّا در قلب، كلمه‏اى كاسته، يا افزوده نمى‏شود، بلكه جا به جايى درونى واژه‏هاست كه گاه تغيير شكلى نيز به همراه ندارد.

نمونه

حديث مقلوب، با توجّه به مكان وقوع قلب در حديث، به دو قسم «مقلوب متنى» و «مقلوب سندى» تقسيم مى‏شود. نمونه قلب متن، جا به جايى دو كلمه «العِثار» و «النِّفار» در اين حديث است:

إضرِبُوها عَلَى النِّفارِ وَ لا تَضرِبُوها عَلَى العِثارِ.۱

آنها را بر فرار كردن، بزنيد؛ ولى بر لغزيدن، نزنيد.

شيخ صدوق، اين حديث را اين گونه گزارش كرده است: «إضرِبُوها عَلَى العِثارِ وَ لا تَضرِبُوها عَلَى النِّفارِ»،۲ كه ظاهراً نقل شيخ صدوق، مقلوب و نقل كلينى، درست است.۳

۴. ادراج

ادراج در حديث، به همان معناى لغوى است؛ يعنى عبارتى كه جزء حديث نيست، به درون آن برده شود. اين اتّفاق در هر دو بخش متن و سند حديث، روى مى‏دهد و بيشتر به جهت خلط توضيح راوى، نويسنده و كاتب حديث با متن حديث است.۴

1.. الكافى : ج ۶ ص ۵۳۸ ح ۷ .

2.. كتاب من لا يحضره الفقيه : ج ۲ ص ۲۸۶ ح ۲۴۶۷ .

3.. براى آگاهى از دو نمونه ديگر، ر . ك : الكافى : ج ۲ ص ۹۸ ح ۲۵ و ج ۷ ص ۴۳ ح ۱ و ۲ .

4.. علّت‏هاى ديگرى براى درج وجود دارد؛ مانند: استدلال به قرآن و آوردن آيات هنگام نقل حديث و آوردن دليل عقلى و فقهى براى استوارتر كردن محتوا و متن روايت.


شناخت نامه حدیث - جلد اول
232

الشَّرِّ أقصِر، فَلا يَزالُ يُنادي بِهذا حَتّى يَطلُعَ الفَجرُ، فَإِذا طَلَعَ الفَجرُ عادَ إلى مَحَلِّهِ مِن مَلَكوتِ السَّماءِ»، حَدَّثَني بِذلِكَ أبي، عَن جَدّي، عَن آبائِهِ، عَن رَسولِ اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله.۱

ابراهيم بن ابى محمود ـ: به امام رضا عليه‏السلام گفتم: اى پسر پيامبر ! چه مى‏فرمايى در باره حديثى كه مردم از پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله روايت مى‏كنند كه فرمود: «خداوند متعال، هر شب جمعه به آسمان دنيا فرود مى‏آيد» ؟ امام رضا عليه‏السلام فرمود: «خداوند، از رحمت و آمرزش خود دور سازد كسانى را كه كلمات و گفتارها را از جاى خود، تغيير مى‏دهند و آنها را تحريف مى‏كنند. به پروردگار سوگند، پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله چنين نفرموده است، بلكه ايشان فرموده: «خداوند، در ثلث آخر هر شبى و هر شب جمعه، از اوّل آن، فرشته‏اى را به آسمان دنيا مى‏فرستد و به او فرمان مى‏دهد تا ندا كند: آيا كسى هست از من، چيزى بخواهد تا به او عطا كنم ؟ آيا توبه‏كننده‏اى هست كه از گناهان خود، به سوى من باز گردد تا من هم به سوى او بازگردم؟ آيا كسى هست كه از من، طلب آمرزش كند و من، او را بيامرزم ؟». آن فرشته، ندا مى‏دهد: «اى جوينده خير و بركت! بيا و اى طالب شر! دست بردار». اين فرشته، همواره اين گونه ندا مى‏دهد تا صبح بدمد و هنگام طلوع آفتاب، به جايگاه خود در ملكوت آسمان برمى‏گردد. امام رضا عليه‏السلام در پايان فرمود: «اين حديث را پدرم از جدّم از پدران گرامى‏اش عليهم‏السلام از پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله براى من روايت نمود».

۳. قلب

«قلب»، در لغت، به معناى «وارونه‏كارى و جا به جا كردن» است۲ و «حديث مقلوب»، نزد متأخّران، به معناى ذيل است:

حديثى كه بخشى از سند يا متنش، با بخش ديگرى از خود آن ـ و نه با چيزى خارج آن دو ـ جا به جا شده باشد.۳

1.. ر . ك : ح ۴۹۰ .

2.. العين : ج ۵ ص ۱۷۱ .

3.. مقباس الهداية ، مامقانى : ج ۱ ص ۳۹۱ : «ما قُلِبَ بَعضُ ما فى سندِهِ أو مَتنِهِ إلى بعضٍ آخَرَ ممّا فيه، لا إلى الخارجِ عَنهُما» .

  • نام منبع :
    شناخت نامه حدیث - جلد اول
    سایر پدیدآورندگان :
    محمد محمدی ری شهری با همکاری جمعی از پژوهشگران
    تعداد جلد :
    3
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1397
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 1471
صفحه از 501
پرینت  ارسال به