۱۶۰.امام على عليهالسلام ـ در يكى از خطبههايش ـ: اى مردم ! پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله، هزار حديث با من به نجوا گفت كه هر حديثى، هزار در داشت و براى هر درى، هزار كليد بود.
۱۶۱.امام باقر عليهالسلام ـ به جابر جُعْفى ـ: ما اگر بر پايه رأى و خواسته خود برايتان سخن مىگفتيم، بىگمان از هلاكشدگان بوديم، امّا ما از احاديثى با شما سخن مىگوييم كه آنها را از پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله اندوختهايم، آن گونه كه اينان، زر و سيم خود را مىاندوزند.
۱۶۲.امام باقر عليهالسلام: اگر ما بر اساس رأى و نظر خود حديث بگوييم، گمراه شدهايم، همان گونه كه افراد پيش از ما گمراه شدند ؛ ولى ما از روى بيّنهاى از سوى خدايمان حديث مىگوييم كه خداوند، آن را براى پيامبرش و او نيز براى ما تبيين كرده است.
۱۶۳.امام صادق عليهالسلام ـ در حالى كه گروهى از كوفيان نزد ايشان بودند ـ: شگفت از مردمى كه همه علم خود را از پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله ستاندند و بدان، عمل كردند و ره يافتند و گمان مىكنند اهل بيت او، علمش را نستاندهاند، در حالى كه ما، اهل بيت و ذرّيه او هستيم ؛ وحى در خانههاى ما فرود آمد و علم از سوى ما بديشان صادر شد. آيا آنها گمان مىكنند كه آگاه شدهاند و ره يافتهاند ؛ ولى ما نمىدانيم و گمراه شدهايم ؟ ! اين، مُحال است».
