۸۲۸.علل الشرائعـ به نقل از سليمان بن عبد اللّه خزّاز كوفى از عبد اللّه بن فضل هاشمى ـ: به امام صادق عليهالسلام گفتم: اى پسر پيامبر خدا ! چهطور روز عاشورا، روز ماتم و اندوه و بىتابى و گريه شد ؛ ولى روز رحلت پيامبر صلىاللهعليهوآله و روز درگذشت فاطمه عليهاالسلامو روز شهادت امير مؤمنان عليهالسلام و روز كشته شدن امام حسن عليهالسلام با زهر، چنين نشد ؟
فرمود: «روز [شهادت] حسين عليهالسلام، مصيبتى بزرگتر از ديگر روزها دارد. اين، از آن روست كه اصحاب كسا ـ كه گرامىترينِ مردمان در پيشگاه خداى متعالاند ـ، پنج تن بودند.... ولى زمانى كه حسين عليهالسلام كشته شد، هيچ كس از اصحاب كسا باقى نبود كه مردم، با او دلدارى و تسكين پيدا كنند.
بنا بر اين، رفتن حسين عليهالسلام، به مثابه رفتن همه آنها بود، همان گونه كه بودن وى، به مثابه بودن همه آنها بود. به اين جهت، روز كشته شدن حسين عليهالسلام، بزرگترين مصيبت بود»....
گفتم: اى پسر پيامبر خدا ! پس چگونه توده مردم، روز عاشورا را روز بركت ناميدند ؟
ايشان، گريست و سپس فرمود: «وقتى حسين عليهالسلام كشته شد، مردم شام، با جعل اخبار براى يزيد، به وى تقرّب جستند و بر آن پاداش مالى گرفتند و از جمله چيزهايى كه برايش جعل كردند، [فضائل] روز عاشورا بود كه آن را روزى مبارك، خواندند تا مردم در آن، به جاى زارى و گريه و ماتم و اندوه، شادى و خوشحالى و خجستگى و آمادگى نشاط داشته باشند. خداوند، ميان آنان و ما، داورى كند !».
