375
شناخت نامه حدیث - جلد دوم

۸۲۵.مسند ابن حنبلـ به نقل از عمرو بن عاص ـ: شنيدم پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله مى‏فرمايد: «هنگامى كه در خواب بودم، فرشتگان نزدم آمدند و عمود كتاب۱ را از زير بالش من برداشتند و به شام بردند. هان ! هنگام وقوع فتنه‏ها، ايمان در شام است.

۸۲۶.المعجم الأوسطـ به نقل از ابن عمر از پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله ـ: ابليس به عراق در آمد و حاجتش را گرفت. به شام در آمد، او را راندند تا به «سباق» رسيد. به مصر وارد شد و در آن‏جا تخم گذاشت و جوجه آورد و بساط خود را گسترد.

۱۱ / ۱۶

حديث‏سازى براى مبارك شمردن روز عاشورا

۸۲۷.علل الشرائعـ به نقل از فضيل رسان از [زنى به نام] جَبَله مكّى ـ: شنيدم كه ميثم تمّار ـ خداوند روحش را پاك گرداند ـ مى‏گويد: «به خدا سوگند، ده روز كه از محرّم بگذرد، اين امّت، فرزند پيامبرِ خود را خواهند كشت و دشمنان خدا، آن روز را روزى مبارك خواهند شمرد. اين واقعه، رُخ خواهد داد و در علم پيشين خداى متعال، از آن ياد شده [و حتميت يافته]است». اين را از مولايم امير مؤمنان عليه‏السلام كه [خصوصى] به من گفت، مى‏دانم.
ايشان، همچنين به من خبر داد كه: «هر چيزى بر او خواهد گريست، حتّى حيوانات وحشى بيابان‏ها و ماهيان درياها و پرندگان آسمان و خورشيد و ماه و ستارگان و آسمان و زمين، و آدميان و جنّيانِ باايمان و همه فرشتگان آسمان‏ها و زمين‏ها. نيز رضوان (فرشته نگهبان بهشت) و مالك (فرشته نگهبان دوزخ) و حاملان عرش الهى، [همه بر او خواهند گريست] و آسمان، خون و خاكستر خواهد باريد».
سپس گفت: لعنت خدا بر قاتلان حسين عليه‏السلام واجب شده، همان گونه كه بر مشركانى كه معبودى را همراه خدا قرار مى‏دهند و نيز بر يهوديان و مسيحيان و مجوسيان، واجب شده است.
گفتم: اى ميثم ! مردم، چگونه روزى را كه حسين عليه‏السلام در آن كشته شده است، روز بركت خواهند دانست ؟
ميثم گريست و سپس گفت: به خاطر حديثى كه مى‏سازند و ادعا مى‏كنند كه آن، روزى است كه خداوند، توبه آدم را پذيرفت، در حالى كه خداوند در ماه ذى حجّه [نه عاشورا]، توبه او را پذيرفت. همچنين مى‏پندارند كه آن، روزى است كه خداوند، توبه داوود را پذيرفت، در حالى كه خداوند عز و جل، توبه او را در ماه ذى حجّه پذيرفت. نيز ادّعا مى‏كنند كه آن، روزى است كه خداوند، يونس را از شكم ماهى بيرون آورد، در حالى كه خداوند عز و جل، يونس را در ماه ذى حجّه از شكم ماهى بيرون آورد. نيز ادّعا مى‏كنند كه آن، روزى است كه كشتى نوح بر [كوه] جودى قرار گرفت، در حالى كه آن، روز هجدهم ذى حجّه بر آن قرار گرفت. نيز ادّعا مى‏كنند كه آن، روزى است كه خداى متعال، دريا را براى بنى اسرائيل شكافت، در حالى كه آن در ماه ربيع الأوّل بوده است.
سپس، ميثم گفت: اى جَبَله ! بدان كه حسين بن على عليه‏السلام، روز قيامت، سروَر شهيدان است و يارانش بر ديگر شهيدان، برترى دارند.
اى جَبَله ! هنگامى كه آسمان را مانند خون تازه ديدى، بدان كه سروَر شهيدان، حسين، به شهادت رسيده است».
جبله گويد: روزى بيرون آمدم و پرتو خورشيد را بر ديوارها، همانند ملحفه‏هاى زعفرانى‏رنگ ديدم. پس فرياد زدم و گريستم و گفتم: به خدا سوگند، سروَرمان حسين عليه‏السلام، كشته شد !

1.ظاهرا اشاره است به پيشگويى پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله از حكومت معاويه و معرفى وى به عنوان محور قرآن!


شناخت نامه حدیث - جلد دوم
374

۸۲۵.مسند ابن حنبل عن عمرو بن العاص: سَمِعتُ رَسولَ اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله يَقولُ: بَينا أنَا في مَنامي أتَتنِي المَلائِكَةُ، فَحَمَلَت عَمودَ الكِتابِ مِن تَحتِ وِسادَتي، فَعَمَدَت بِهِ إلَى الشّامِ، ألا فَالإِيمانُ ـ حَيثُ تَقَعُ الفِتَنُ ـ بِالشّامِ.۱

۸۲۶.المعجم الأوسط عن ابن عمر عن رسول اللّه‏ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: دَخَلَ إبليسُ العِراقَ فَقَضى حاجَتَهُ، ودَخَلَ الشّامَ فَطَرَدوهُ حَتّى بَلَغَ سباقَ، ودَخَلَ مِصرَ فَباضَ فيها وفَرَّخَ وبَسَطَ عَبقَرِيَّهُ۲.۳

۱۱ / ۱۶

وَضعُ الحَديثِ في بَرَكَةِ يَومِ عاشوراءَ

۸۲۷.علل الشرائع عن فضيل الرسان عن جبلة المكّيّة: سَمِعتُ ميثَمَ‏التَّمّارِ ـ قَدَّسَ‏اللّه‏ُ روحَهُ ـ يَقولُ: وَاللّه‏ِ، لَتَقتُلُ هذِهِ الاُمَّةُ ابنَ نَبِيِّها فِي المُحَرَّمِ لِعَشرٍ يَمضينَ مِنهُ، ولَيَتَّخِذَنَّ أعداءُ اللّه‏ِ ذلِكَ اليَومَ يَومَ بَرَكَةٍ، وأَنَّ ذلِكَ لَكائِنٌ قَد سَبَقَ في عِلمِ اللّه‏ِ تَعالى ذِكرُهُ، أعلَمُ ذلِكَ بِعَهدٍ عَهِدَهُ إلَيَّ مَولايَ أميرُ المُؤمِنينَ عليه‏السلام، ولَقَد أخبَرَني أنَّهُ يَبكي عَلَيهِ كُلُّ شَيءٍ حَتَّى الوُحوشُ فِي الفَلَواتِ، وَالحيتانُ فِي البَحرِ، وَالطَّيرُ فِي السَّماءِ، ويَبكي عَلَيهِ الشَّمسُ وَالقَمَرُ وَالنُّجومُ وَالسَّماءُ وَالأَرضُ، ومُؤمِنُو الإِنسِ وَالجِنِّ، وجَميعُ مَلائِكَةِ السَّماواتِ وَالأَرَضينَ، ورِضوانُ ومالِكٌ وحَمَلَةُ العَرشِ، وتُمطِرُ السَّماءُ دَما ورَمادا.
ثُمَّ قالَ: وَجَبَت لَعنَةُ اللّه‏ِ عَلى قَتَلَةِ الحُسَينِ عليه‏السلام كَما وَجَبَت عَلَى المُشرِكينَ الَّذينَ يَجعَلونَ مَعَ اللّه‏ِ إلها آخَرَ، وكَما وَجَبَت عَلَى اليَهودِ وَالنَّصارى وَالمَجوسِ.
قالَت جَبَلَةُ: فَقُلتُ لَهُ: يا ميثَمُ، فَكَيفَ يَتَّخِذُ النّاسُ ذلِكَ اليَومَ الَّذي قُتِلَ فيهِ الحُسَينُ عليه‏السلام يَومَ بَرَكَةٍ ؟
فَبَكى ميثَمٌ رضى‏الله‏عنه ثُمَّ قالَ: يَزعُمونَ لِحَديثٍ يَضَعونَهُ أنَّهُ اليَومُ الَّذي تابَ اللّه‏ُ فيهِ عَلى آدَمَ وإنَّما تابَ اللّه‏ُ عَلى آدَمَ في ذِي الحِجَّةِ، ويَزعُمونَ أنَّهُ اليَومُ الَّذي قَبِلَ اللّه‏ُ فيهِ تَوبَةَ داودَ وإنَّما قَبِلَ اللّه‏ُ عز و جل تَوبَتَهُ في ذِي الحِجَّةِ، ويَزعُمونَ أنَّهُ اليَومُ الَّذي أخرَجَ اللّه‏ُ فيهِ يونُسَ مِن بَطنِ الحوتِ وإنَّما أخرَجَ اللّه‏ُ عز و جل يونُسَ مِن بَطنِ الحوتِ في ذِي الحِجَّةِ، ويَزعُمونَ أنَّهُ اليَومُ الَّذِي استَوَت فيهِ سَفينَةُ نوحٍ عَلَى الجودِيِّ وإنَّمَا استَوَت عَلَى الجودِيِّ يَومَ الثّامِنَ عَشَرَ مِن ذِي الحِجَّةِ، ويَزعُمونَ أنَّهُ اليَومُ الَّذي فَلَقَ اللّه‏ُ تَعالى فيهِ البَحرَ لِبَني إسرائيلَ وإنَّما كانَ ذلِكَ في رَبيعٍ الأَوَّلِ.
ثُمَّ قالَ ميثَمٌ: يا جَبَلَةُ، اِعلَمي أنَّ الحُسَينَ بنَ عَلِيٍّ عليه‏السلام سَيِّدُ الشُّهَداءِ يَومَ القِيامَةِ، ولِأَصحابِهِ عَلى سائِرِ الشُّهَداءِ دَرَجَةٌ. يا جَبَلَةُ، إذا نَظَرتِ السَّماءَ حَمراءَ كَأَنَّها دَمٌ عَبيطٌ فَاعلَمي أنَّ سَيِّدَ الشُّهَداءِ الحُسَينَ قَد قُتِلَ.
قالَت جَبَلَةُ: فَخَرَجتُ ذاتَ يَومٍ فَرَأَيتُ الشَّمسَ عَلَى الحيطانِ كَأَنَّهَا المَلاحِفُ المُعَصفَرَةُ۴، فَصِحتُ حينَئِذٍ وبَكَيتُ، وقُلتُ: قَد ـ وَاللّه‏ِ ـ قُتِلَ سَيِّدُنَا الحُسَينُ عليه‏السلام.۵

1.. مسند ابن حنبل : ج ۶ ص ۲۳۱ ح ۱۷۷۹۰ ، المستدرك على الصحيحين : ج ۴ ص ۵۵۵ ح ۸۵۵۴ ، فتح الباري : ج ۱۲ ص ۴۰۲ ذيل ح ۷۰۱۴ كلاهما عن عبداللّه‏ بن عمرو بن العاص ، المعجم الكبير : ج ۸ ص ۱۷۰ ح ۷۷۱۴ عن أبي أمامة ، تاريخ دمشق : ج ۱ ص ۱۰۸ ح ۱۲۱ كلّها نحوه ، كنز العمّال : ج ۱۲ ص ۲۸۱ ح ۳۵۰۴۴ .

2.. العَبقَريّ : ضرب من البسط لسان العرب : ج ۴ ص ۵۳۵ «عبقر» .

3.. المعجم الأوسط : ج ۶ ص ۲۸۶ ح ۶۴۳۱ ، المعجم الكبير : ج ۱۲ ص ۲۶۲ ح ۱۳۲۹۰ ، ربيع الأبرار : ج ۱ ص ۳۱۲ وليس فيه «بسط عبقريّه» وليس فيهما «حتّى بلغ سباق» ، تاريخ دمشق : ج ۱ ص ۳۱۷ ح ۳۵۹ وفيه «بساق» بدل «سباق» ، الفردوس : ج ۱ ص ۴۲۱ ح ۱۷۱۲ وفيه «بصرا» بدل «سباق» ، كنز العمّال : ج ۱۲ ص ۳۰۹ ح ۳۵۱۶۰ .

4.. المُعَصفرة : أي المصبوغة بالعصفر ، وهو نبت معروف يصبغ به ، يقال : عصفرت الثوب فتعصفر فهو معصفر مجمع البحرين : ج ۲ ص ۱۲۲۵ «عصفر» .

5.. علل الشرائع : ص ۲۲۸ ح ۳ ، الأمالي للصدوق : ص ۱۸۹ ح ۱۹۸ نحوه ، بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۲۰۲ ح ۴ وراجع تهذيب الأحكام : ج ۴ ص ۲۹۹ ح ۹۰۵ ـ ۹۱۲ ومسند ابن حنبل : ج ۳ ص ۲۸۲ ح ۸۷۲۵ وتاريخ دمشق : ج ۶۲ ص ۲۶۴ والموضوعات : ج ۲ ص ۲۰۰ والدرّ المنثور : ج ۴ ص ۴۳۶ و ۴۳۷ .

  • نام منبع :
    شناخت نامه حدیث - جلد دوم
    سایر پدیدآورندگان :
    محمد محمدی ری شهری با همکاری جمعی از پژوهشگران
    تعداد جلد :
    3
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1397
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 1110
صفحه از 501
پرینت  ارسال به