از عشره مبشّره است ـ نقل مىكنند كه وى مىگويد:
نشنيدم پيامبر صلىاللهعليهوآله براى كسى كه روى زمين راه مىرود، بگويد از اهل بهشت است، مگر براى عبد اللّه بن سلام.۱
به همين دليل، بزرگان اهل سنّت، در صدد توجيه اين تعارض بر آمدهاند.۲
۸. برخى شواهد تاريخى بر نادرستى حديث
يكى از نكات مهم در ارزيابى حديث «عشره مبشَّره»، اين است كه بعيد است سعيد بن زيد در دوران حيات پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله، اين حديث را از ايشان شنيده باشد، ولى آن را در دوران خليفه اوّل و دوم و سوم، بازگو نكرده باشد.
شاهد اين مطلب، آن است كه خليفه اوّل در جريان سقيفه به آن استناد نكرد، در صورتى كه به امورى كماهمّيتتر از اين موضوع، استناد كرد.
همچنين اگر اين حديث، صحّت داشت و در زمان پيامبر صلىاللهعليهوآله نقل شده بود، هنگامى كه عثمان در محاصره قرار گرفت، به آن استناد مىكرد و بسيارى از بزرگان مهاجر و انصار، از جمله طلحه و زبير ـ كه طبق اين حديث، خود، جزء ده بهشتىِ بشارت داده شده به بهشتاند ـ اقدام به محاصره و قتل او نمىكردند، يا براى