353
شناخت نامه حدیث - جلد دوم

است. با توجّه به اهمّيت اين حديث و موضوع آن، اگر اين حديث اعتبار لازم را داشت، قطعا مورد توجّه بخارى و مسلم، قرار مى‏گرفت و در كتاب‏هايشان نقل مى‏شد. اين موضوع، نشان مى‏دهد كه آنان، اعتمادى به اين گزارش نداشته‏اند.

۲. اشكال سندى در روايت عبد الرحمان بن عوف

علاوه بر مسند ابن حنبل، منابع ديگرى از اهل سنّت، مانند: سنن الترمذى،۱ مسند أبى يعلى،۲ صحيح ابن حبّان،۳ السنن الكبرى۴ و الآحاد و المثانى،۵ به اسناد خود، حديثِ ياد شده را از عبدالرحمان بن عوف، نقل كرده‏اند؛ ولى هيچ يك از سندها صحيح نيستند.۶

افزون بر اين، در اين اسانيد، حديثِ ياد شده، از حميد فرزند عبد الرحمان بن عوف، نقل شده كه ولادتش سال ۳۲ هجرى بوده،۷ در صورتى كه وفات پدرش در يكى از سال‏هاى ۳۱، ۳۲ و ۳۳ هجرى گزارش شده است.۸ بنا بر اين، او پدرش را يا درك نكرده و يا در يك سالگى درك كرده است و بديهى است كه در اين سن، امكان دريافت حديث، وجود ندارد، چنان كه روايت كودكى با اين سن، به اتّفاقِ همه علما،

1.سنن الترمذى : ج ۵ ص ۶۴۷ ح ۳۷۴۷ .

2.مسند أبى يعلى : ج ۲ ص ۳۸۲ ح ۸۳۱ .

3.صحيح ابن حبّان : ج ۱۵ ص ۴۶۳ ح ۷۰۰۲ .

4.السنن الكبرى : ج ۵ ص ۵۶ ح ۸۱۹۴ .

5.الآحاد و المثانى : ج ۱ ص ۱۸۲ ح ۲۳۲ .

6.در سند روايت ، نام او ، «عبد العزيز بن محمّد بن عبيد الدراوردى» آمده است . در كتب رجالى اهل سنّت ، در باره او چنين آمده است : «عبد العزيز بن محمّد بن عبيد الدراوردى، أبو محمّد المدنى ، كان ثقة كثير الحديث يغلط» الطبقات الكبرى : ج ۵ ص ۴۲۴ ، تهذيب الكمال : ج ۱۸ ص ۱۸۷ ش ۳۴۷۰ . ابن حجر گفته است : «صدوق ، كان يحدّث من كتب غيره فيخطى» (تقريب التهذيب : ص ۶۱۵) . نسايى، گفته است : «ليس بقوى و قال أبو زرعة : سيئ الحفظ» (تهذيب التهذيب : ج ۳ ص ۴۴۸ ش ۴۸۲۵) .ابو حاتم نيز گفته است : «لا يحتجّ به» (ميزان الاعتدال : ج ۲ ص ۶۳۴ ش ۵۱۲۵) .

7.ر . ك : الغدير : ج ۱۰ ص ۱۲۲ .

8.الاستيعاب : ج ۲ ص ۳۹۰ ش ۱۴۵۵ ، تهذيب الكمال : ج ۱۷ ص ۳۲۸ ش ۳۹۲۳ .


شناخت نامه حدیث - جلد دوم
352

عبد الرحمان بن عوف و ديگرى سعيد بن زيد.

متن حديث به روايت عبد الرحمان بن عوف

احمد بن حنبل، در مسند خود، از قتيبة بن سعيد از عبد العزيز بن محمّد دراوردى از عبد الرحمان بن حميد از پدرش از عبد الرحمان بن عوف صحابى، گزارش كرده كه پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود:

ابو بكر و عمر و عثمان و على و طلحه و زبير و عبد الرحمان بن عوف و سعد بن ابى وقّاص و سعيد بن زيد و ابو عبيده جرّاح، در بهشت‏اند.۱

متن حديث به روايت سعيد بن زيد

ابو داوود از حفص بن عمر نمرى از شُعبه از حُرّ بن صياح از عبد الرحمان بن اَخنَس، چنين نقل كرده است:

سعيد بن زيد صحابى گفت: از پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله شنيدم كه ده نفر، در بهشت‏اند: پيامبر، ابو بكر، عمر، عثمان، على، طلحه، زبير بن عَوّام، سعد بن مالك و عبد الرحمان بن عوف. اگر مى‏خواستم، [نفر] دهم را نام مى‏بُردم. از وى پرسيدند: چه كسى است؟ ساكت شد. چون دوباره پرسيدند، گفت: سعيد بن زيد.۲

نكاتى در نقد حديث «عشره مبشَّره»

در ارزيابى اين حديث، به نكاتى مى‏رسيم كه نشان مى‏دهند اين حديث، حتّى بر پايه معيارهاى حديث‏شناسىِ اهل سنّت، فاقد اعتبار است. اين نكات، عبارت‏اند از:

۱. نقل نشدن آن به وسيله بخارى و مسلم

نخستين نكته قابل تأمّل در مورد حديث «عشره مبشَّره»، اين است كه اين حديث، در مهم‏ترين كتب حديثىِ اهل سنّت، يعنى: صحيح البخارى و صحيح مسلم، نقل نشده

1.مسند ابن حنبل : ج ۱ ص ۴۱۰ ح ۱۶۷۵ .

2.ر .ك : ح ۸۳۲ (سنن أبى داود عن عبدالرحمن بن الأخنس) .

  • نام منبع :
    شناخت نامه حدیث - جلد دوم
    سایر پدیدآورندگان :
    محمد محمدی ری شهری با همکاری جمعی از پژوهشگران
    تعداد جلد :
    3
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1397
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 1080
صفحه از 501
پرینت  ارسال به