هـ ـ احتياط
۷۳۴.عوالى اللآلىـ به نقل از زُرارة بن اَعيُن ـ: از امام باقر عليهالسلام پرسيدم: فدايت شوم ! دو روايت يا حديث متعارض از شما به ما مىرسد. كدام را بگيريم ؟ امام عليهالسلام فرمود: «اى زُراره ! آنچه را ميان يارانت مشهور است، بگير و ناهماهنگ نادر را فرو گذار». گفتم: اى سروَر من ! هر دوى آنها، مشهور و منقول از شما هستند ؟ فرمود: «گفته كسى را بگير كه نزد تو، عادلتر است و اطمينان بيشترى به او دارى». گفتم: هر دو [راوى] عادل، پسنديده و مطمئن هستند. فرمود: «بنگر هر كدام كه با مذهب غير شيعه موافق است، رهايش كن و آنچه را مخالف آنان است، بگير كه حق در آن روايتى است كه مخالف ايشان است». گفتم: گاه هر دو موافق آنها يا هر دو مخالف هستند. در اين صورت، چه كنم ؟ فرمود: «در اين صورت، آنچه موافق احتياط در دينت است، بگير و آنچه را مخالف احتياط است، رها كن». گفتم: هر دو موافق احتياط يا مخالف احتياط باشند، چه كنم ؟ فرمود: «در آن صورت، مىتوانى هر كدام را بگيرى و ديگرى را فرو گذارى».
و در نقلى ديگر، امام عليهالسلام فرمود: «در اين صورت، كار را به تأخير انداز تا امامت را ببينى و از او بپرسى».
۷۳۵.پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: هنگامى كه امور بر تو، مختلف و احاديث، فراوان شدند، هدايت، در آن است كه آنچه را به شكّت مىاندازد، واگذارى و آنچه را به شكّت نمىاندازد، برگيرى».
۷۳۶.پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: اى مردم ! حلال من تا روز قيامت، حلال است و حرام من تا روز قيامت، حرام است. بدانيد كه خداوند عز و جل، اين دو را در كتاب خود، بيان فرموده است و من نيز آنها را در سيره و سنّت خويش، روشن ساختهام. از اين دو كه گذشت، بقيّه، شُبهات شيطان و بدعتهايى هستند كه پس از من، گذارده مىشوند. هر كس آنها (شُبهات و بدعت ها) را ترك گويد، كار دينش به صلاح مىآيد و مُروّت او، [باقى] و آبرويش، سالم خواهد ماند. هر كه به آنها فرو رود و در آنها بيفتد و از آنها پيروى كند، چونان كسى است كه گوسفندان خويش را در نزديك قُرُقگاه، مىچرانَد و هر كه رَمهاش را در نزديكى قُرُقگاه بچرانَد، وسوسه مىشود كه آنها را به قُرُقگاه در آورد. بدانيد كه هر پادشاهى، قُرُقگاهى دارد ! آگاه باشيد كه قُرُقگاه خداوند عز و جل، حرامهاى اوست ! پس خود را از [در آمدن به] قُرُقگاه خدا و حرامهاى او، نگه داريد.
