۲. صحّت متن و پيراستگى از آسيب. آيا متن به درستى نقل شده است؟
۳. اسباب ورود حديث و تقطيع. آيا قرائنى ناگفته به هنگام صدورحديث، وجود داشته است؟
۴. غريب الحديث و مجاز. آيا معانى الفاظ، تركيبها و اصطلاحات، دقيق فهميده شدهاند؟
۵. جهت صدور. آيا حديث از روى تقيّه بيان شده است؟
۶. فهم برتر و بلندى مضمون. آيا به لايههاى عميقتر معرفتى اشاره دارد؟
۷. جامعنگرى. اختلاف و تعارض اين متن با متون ديگر، چگونه حل مىشود؟
اين پرسشها و مانند آنها، موجب مراجعه راويان به امام و عرضه حديث مىشدند كه برخى را بررسى مىكنيم:
۱. اطمينان از صدور
روايات و كتابهايى كه اطمينان به صدور يا صحّت متن آنها كامل نبوده است، بر امامان عليهمالسلام عرضه شده تا با ردّ و تأييد ايشان، حكم آنها روشن شود. صحيفه زهد امام سجّاد عليهالسلام كه ابو حمزه ثمالى آن را مىيابد و بر امام باقر عليهالسلام عرضه مىكند،۱ عرضه كتاب ديات مشهور به «كتاب ظريف» بر امام صادق عليهالسلام ۲، عرضه كتاب عبيداللّه حلبى، راوى فقيه و بزرگ شيعى بر همو۳ و عرضه كتابهاى بنى فضّال بر امام حسن عسكرى عليهالسلام ۴، نمونههاى در خور عرضهاند.
عرضههايى در باره سيره پيامبر صلىاللهعليهوآله در نوافل ماه رمضان۵ و انتخاب مسير۶ و حقّ