۹ / ۱۰
عرضه حديث بر امام جواد علیه السلام
الف ـ تأييد حديث
۶۵۵.رجال الكشّىـ به نقل از عبد الجبّار بن مبارك نهاوندى ـ: سال ۲۰۹، نزد سرورم [امام جواد عليهالسلام] رفتم و به ايشان گفتم: فدايت شوم! از پدرانت برايم روايت شده كه «غنائم جنگى» در زمان پيشوايان گمراه، براى امام عصر عليهالسلام است ؟ امام عليهالسلام فرمود: «آرى». گفتم: فدايت شوم ! مرا در يكى از همين گونه جنگها به اسارت و بردگى گرفتند و خود را به شيوهاى، از دست مالكانم رها كردم و اينك به بردگى و بندگىِ شما آمدهام. امام عليهالسلام فرمود: «پذيرفتم».
هنگامى كه وقت خارج شدنم به سوى مكّه شد، به امام عليهالسلام گفتم: فدايت شوم ! من حج گزارده و ازدواج كردهام و كاسبىام از بذل توجّه برادران دينىام است و چيز ديگرى ندارم. مرا به هر چه مىخواهى، فرمان بده.
امام عليهالسلام به من فرمود: «به شهرت برو و حجّ و ازدواج و كاسبىات را برايت، حلال كردم».
سال ۲۱۳ كه فرا رسيد، نزد امام عليهالسلام رفتم و التزامم را به بندگى و بردگى امام عليهالسلام به ايشان، يادآور شدم. فرمود: «تو به خاطر خدا، آزادى». به امام عليهالسلام گفتم: فدايت شوم ! برايم برگهاى بنويس. فرمود: «فردا، برايت مىآيد». پس همراه نوشتههايم، نوشتهاى آمد كه متنش چنين بود:
«به نام خداوند مهرگستر مهربان. اين، نوشتهاى از محمّد بن على هاشمى علوى براى غلامش عبد اللّه بن مبارك است. من تو را به خاطر خدا و سراى آخرت، آزاد مىكنم. جز خداوند، صاحبى ندارى و راهى براى تسلّط بر تو نيست. تو، وابسته و غلام آزاد شده من و نيز غلام آزاد شده جانشينم هستى.
امام عليهالسلام اين را در محرّم سال ۲۱۳ نوشت و با دستخطّ خود، آن را امضا كرد و با انگشترش، آن را مُهر نمود. درودها و سلام خدا بر او باد !».