۶۱۹.الكافىـ به نقل از عبد الرحمان بن حجّاج ـ: شنيدم كه ابن ابى ليلى مىگويد: ديه، در دوران جاهلى، صد شتر بود و پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله، آن را تثبيت كرد. سپس بر گاوداران، دويست گاو و بر گوسفندداران، هزار گوسفند دو ساله و بر كسانى كه طلا داشتند، هزار دينار و بر كسانى كه نقره داشتند، ۱۰ هزار درهم و بر اهل يمن كه لباسهاى قيمتى مىبافتند، صد لباس [به عنوان ديه] واجب كرد.
من اين روايت ابن ابى ليلى را از امام صادق عليهالسلام پرسيدم، فرمود: «على عليهالسلام مىفرمود: "ديه، هزار دينار است و قيمت دينار، ده درهم. پس ۱۰ هزار درهم بر شهرنشينان، واجب است و براى صحرانشينان، ديه، صد شتر است و براى دامداران مرتعنشين، دويست گاو يا هزار گوسفند"».
۹ / ۸
عرضه حديث بر امام كاظم علیه السلام
الف ـ تأييد حديث
۶۲۰.الكافىـ به نقل از حسين بن خالد ـ: از امام صادق عليهالسلام، در باره مردى سؤال شد كه سر مرد مُردهاى را بُريده است.
امام عليهالسلام فرمود: «خداوند عز و جل، چيزهايى را از مُرده حرام كرده، همان گونه كه از زنده، حرام است. پس هر كس كارى با مُردهاى كند كه اگر با زنده مىكرد، جان مىداد، ديه به عهده اوست».
اين را از امام كاظم عليهالسلام پرسيدم. فرمود: «ابو عبد اللّه عليهالسلام، راست گفته ؛ پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله همين گونه فرمود».