۶۰۵.الأمالى، طوسى ـ به نقل از على بن عمر بن على از امام صادق از پدرانش عليهمالسلام ـ: پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله فرمود: «اى فاطمه ! خداوند متعال، از خشم تو خشمگين مىشود و از خشنودىات، خشنود مىشود». [راوى مىگويد: شخصى به نام] سندل آمد و به امام جعفر صادق عليهالسلام گفت: اى ابو عبد اللّه ! اين جوانان، احاديثى ناشناخته از شما براى ما نقل مىكنند. امام جعفر صادق عليهالسلام به او فرمود: «مانند چه، اى سندل ؟». او گفت: براى ما از شما نقل كردهاند كه به ايشان گفتهايد: «خداوند متعال، از خشم فاطمه، خشمگين و از خشنودىاش، خشنود مىشود».
امام جعفر صادق عليهالسلام به او فرمود: «آيا شما ميان روايتهايتان نداريد كه: "خداوند، از خشم بنده باايمانش، خشمگين و از خشنودىاش، خشنود مىشود ؟"». گفت: چرا. امام عليهالسلام فرمود: «پس چرا نمىپذيرى كه فاطمه، زنى باايمان است كه خداى متعال از خشمش، خشمگين و از خشنودىاش، خشنود مىشود ؟ !». سندل گفت: راست گفتى. خداوند، داناتر است كه رسالتش را كجا قرار دهد.
۶۰۶.الكافىـ به نقل از معاوية بن عمّار ـ: به امام صادق عليهالسلام گفتم: مردم، روايت مىكنند كه پيامبر صلىاللهعليهوآله فرموده است: «هفتاد پيامبر، براى بركت عدس، دعا كردهاند».
فرمود: «اين، همان است كه نزد شما به آن، حِمَّص (نخود) مىگوييد و ما، آن را عدس مىناميم».۱
ج ـ تصحيح حديث
۶۰۷.الكافىـ به نقل از محمّد بن مسلم ـ: به امام صادق عليهالسلام گفتم: عمّار ساباطى، از شما روايتى نقل كرده است. فرمود: «آن روايت چيست ؟». گفتم: روايت كرده كه: «سنّت (نافله)، واجب است».
فرمود: «[عمّار] كجا مىرود ؟ [عمّار] كجا مىرود ؟ من، چنين نگفتهام. من به او گفتم: "هر كس نماز بگزارد و به نمازش توجّه كند (حضور قلب داشته باشد) و در نماز با خودش چيزى نگويد يا در آن غفلت نورزد، به همان اندازه توجّه او، خداوند به او توجّه مىكند. چه بسا نيمِ آن نماز و يا يكْ چهارم آن، يا يكْ سومش، يا [حتّى]يكْ پنجمش [قبول و] بالا برده شود". ما به نافله، دستور داديم تا با آن، آن بخش از نمازِ واجب كه از دست رفته است، كامل شود».
