۵۷۸.رجال الكشّىـ به نقل از يونس بن عمّار ـ: به امام صادق عليهالسلام گفتم: زُراره، از امام باقر عليهالسلام روايت كرده كه با وجود مادر و پدر و پسر و دختر، هيچ كس ديگرى جز همسر، ارث نمىبرَد. امام صادق عليهالسلام فرمود: «آنچه را زُراره از امام باقر عليهالسلام روايت كرده مجاز نيستى كه آن را رد كنى».
۵۷۹.الكافىـ به نقل از يزيد بن خليفه ـ: به امام صادق عليهالسلام گفتم: عمر بن حنظله، از جانب شما، وقت مشخّصى را براى ما آورده و تعيين كرده است. [آيا همين طور است ؟].
امام عليهالسلام فرمود: «اگر چنين كرده باشد، بر ما دروغ نمىبندد». گفتم: او گفت كه شما گفتهاى: «نخستين نمازى كه خداوند بر پيامبرش واجب كرد، نماز ظهر بود و آن، اين فرموده خداوند عز و جل است: «نماز را به پا دار از زوال خورشيد». هنگامى كه خورشيد، از نيمه روز گذشت، چيزى مانع از نماز تو نيست، جز نافله.۱ سپس تو همواره داخل وقت [نماز]هستى تا سايه شاخص به اندازه خودش اضافه شود كه اين، آخرين فرصت نماز ظهر است. وقتى سايه شاخص به اندازه خودش شد، وقت نماز عصر، فرا مىرسد و در آن صورت، همواره در وقت نماز عصر هستى تا آن كه سايه شاخص، دو برابر شود و بعد، ديگر شب، فرا مىرسد».
امام عليهالسلام فرمود: «درست گفته است».
۵۸۰.الكافىـ به نقل از ابو صباح ـ: سخنى شنيدم كه از قول پيامبر صلىاللهعليهوآله و امام على عليهالسلام و ابن مسعود، روايت مىشد. آن را به عرض امام صادق عليهالسلام رساندم. فرمود: «اين، سخن پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله است، مىشناسمش». [سپس] فرمود: «پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله فرموده است: "بدبخت، كسى است كه در شكم مادرش بدبخت باشد و خوشبخت، كسى است كه از ديگران، پند گيرد [، نه اين كه خود، مايه پند گرفتن ديگران باشد]. بالاترين زيركى، پرهيزگارى است. بالاترين حماقت، تبهكارى است. بدترين انديشه، انديشه دروغ است. بدترينِ كارها، بدعتهايند. بدترين كورى، كورىِ دل است. سختترين پشيمانى، پشيمانىِ روز قيامت است. بزرگترين گناهان نزد خداوند، زبان شخص دروغگوست. بدترين درآمد، درآمد رِباست. بدترين خوردنها (/ خوردنىها)، خوردن مال يتيم است. بهترين زيور براى مرد و آنچه بيش از هر چيز ديگرش مايه خويشتندارى او و درستى عواقب [امور] او مىشود، روش نيكو همراه با ايمان است. هر كه دنبال شهرت باشد، خداوند به او دروغ بشنوانَد [يا رسوايش كند]. هر كه به دنيا بپردازد، از آن، درمانده شود. هر كه بلا را بشناسد، بر آن شكيبايى نمايد و هر كه آن را نشناسد، وا پس رود. شك و ترديد، نوعى كفر است. هر كه بزرگى بفروشد، خدا او را پست گردانَد. هر كه از شيطان فرمان برَد، از خدا نافرمانى كرده است و هر كه از خدا نافرمانى كند، خداوند، عذابش نمايد. هر كه شاكر باشد، خداوند بر [نعمت]او بيفزايد. هر كه در برابر مصيبت و گرفتارى شكيبايى ورزد، خداوند ياريش كند. هر كه بر خدا توكّل كند خداوند، او را بس باشد. خدا را با خشنود ساختن احدى از آفريدگانش، ناخشنود نسازيد و خود را [به وسيله نافرمانى خدا]به هيچ مخلوقى نزديك نكنيد كه از خدا، دور مىشويد ؛ زيرا ميان خداى عز و جل و احدى از آفريدگان، چيزى كه به واسطه آن به او خيرى رساند يا شرّى را دفع كند، وجود ندارد، جز فرمانبَرى از او و جستن خشنودىاش. فرمانبَرى از خدا، مايه رسيدن به هر خيرى است كه بجويند و رَهيدن از هر شرّى كه از آن بگريزند. خداى بلندياد، هر كه را از او فرمان بُرد، نگه دارد و كسى كه او را نافرمانى كند، در پناه او نباشد. كسى كه از خداى عز و جل بگريزد، گريزگاهى نيابد و فرمان خدا در رسد، هر چند خلايق، ناخوش دارند. هر آنچه آمدنى است، نزديك است. آنچه خدا خواهد، همان مىشود و آنچه او نخواهد، نمىشود. پس در كار نيك (/ طاعت خدا) و پرهيزگارى، يكديگر را يارى كنيد و در گناه و تجاوز [و بىتقوايى]، به همديگر كمك نرسانيد. از خدا بترسيد كه كيفر خدا، سخت است"».
