۱۲ / ۸
وصيّتهاى پيامبر صلّی الله علیه و آله و خاندانش علیهم السلام هنگام وفات
۹۰۲.امام حسن عليهالسلام: پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله، هنگامى كه وفاتش فرا رسيد و خاندانش به گِرد او جمع شدند، فرمود: «خدايا! اينها اهل بيت و خاندان من هستند. خدايا! هر كس آنان را دوست مىدارد، دوست بدار و آنان را بر ضدّ دشمنانشان يارى ده».
سپس فرمود: «مَثَل اهل بيتم ميان شما، مانند كشتى نوح است. هر كس به آن در آيد، نجات يابد و هر كس از آن، جا بمانَد، غرق مىشود».
۹۰۳.سنن ابن ماجةـ به نقل از اَنَس ـ: وصيّت اصلى و عمومى پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله هنگامى كه وفاتش فرا رسيد و جانش به گلويش رسيد، اين بود: «نماز و مملوكهايتان [مواظبشان باشيد]».
۹۰۴.طرف من الأنباء ـ به نقل از عيسى بن مستفاد ـ امام كاظم از پدرش عليهماالسلام نقل مىكند كه فرمود: «هنگامى كه وفات پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله فرا رسيد، انصار را فرا خواند و فرمود: "اى گروه انصار ! وقت جدايى رسيده و من، فرا خوانده شدهام و من، دعوت حق را اجابت مىكنم. شما در همسايگى من بوديد و نيك، همسايگى كرديد. يارى داديد و نيك يارى داديد. در دارايىتان، [مرا و مهاجران را] شريك كرديد و در مسكن ما، گشايش داديد و خون و جانتان را در راه خدا داديد. خداوند، كاملترين پاداش را در برابر كارهايتان، به شما بدهد و تنها يك چيز باقى مانده كه تمام كننده كار و پايانبخش عمل بوده و همه عملها به آن بسته است و چنين مىبينم كه ميان آن دو به اندازه سرِ سوزنى جدايى نخواهد افتاد. هر كس يكى را بياورد و ديگرى را رها كند، منكر همان اوّلى نيز هست و خداوند، از او نه توبه و باز گشتى مىپذيرد، نه جاىگزينى و نه چيزى همسنگ آن را.
گفتند: اى پيامبر خدا ! برايمان بيان كن تا آن را بشناسيم و رهايش نكنيم، و گر نه گمراه مىشويم و از اسلام، بيرون مىرويم، در حالى كه نعمت خدا و پيامبرش بر دوش ماست ؛ زيرا خداوند با شما، ما را از هلاكت، نجات داد، اى پيامبر خدا ! تو تبليغ كردى و خيرخواهى نمودى و پيام خدا را رساندى و با ما، مهربان و دلسوز و شفيق بودى. آن چيست، اى پيامبر خدا ؟
پيامبر صلىاللهعليهوآله به ايشان فرمود: «كتاب خدا و اهل بيتم. كتاب، همان قرآن است كه حجّت و نور و برهان، در آن است و كلام خدا، جديد، تازه و هميشه سرسبز است، شاهدى استوار و عادل است، راه برنده ما به سوى حلال و حرام و احكام اوست. به آن بيناست، حكم دهنده است. فرداى قيامت، بر مىخيزد و با گروههايى مناظره مىكند و گامهايشان از صراط [به دوزخ] مىلغزد. اى گروه انصار ! خاندانم را پاس بداريد كه آن [خداى] لطيف خبير به من خبر داده است كه آن دو، هرگز از هم جدا نمىشوند تا كنار حوض [كوثر] نزد من آيند.
هان ! اسلام، سقفى است كه زيرش ستونى قرار دارد و سقف به آن سرپاست. پس اگر يكى از شما زير آن سقف بيايد و آن ستون زير آن نباشد، بسى نزديك است كه آن سقف بر او فرو ريزد و به دوزخ رود.
اى مردم ! اين ستون، يعنى ستون اسلام، همان عمل صالح است كه خداوند متعال، فرموده است: «سخن پاك به سوى او بالا مىرود و عمل صالح، آن را بالا مىبرد» و عمل صالح هم اطاعت امام صاحب امر و چنگ زدن به ريسمان خداست.
اى مردم ! آيا فهميديد ؟ خدا را، خدا را در باره خاندانم. چراغهاى هدايت، معادن علم، چشمههاى حكمت و جايگاه فرشتگاناند. وصىّ و امين و وارث من، از ميان آنهاست و نيز كسى كه براى من، مانند هارون براى موسى است، يعنى على عليهالسلام. آيا رساندم ؟ به خدا سوگند، اى گروه انصار ! يا به سفارش خدا و رسولش اقرار [و عمل] مى كنيد يا پس از من، خوار و ذليل خواهيد شد.
اى گروه انصار و ديگر حاضران! گوش كنيد. هان ! درِ خانه فاطمه، درِ خانه من است و خانه او، خانه من. هر كس حرمت آن را بشكند، حجاب خدا را دريده است».
امام كاظم عليهالسلام، مدّتى طولانى گريست و گريه فراوان، نگذاشت حديث را ادامه دهد. سپس فرمود: «به خدا سوگند، حجاب خدا، دريده شد. به خدا سوگند، حجاب خدا، دريده شد. به خدا سوگند، حجاب خدا، دريده شد، اى مادر ! درودهاى خدا بر او باد!».
