۸۹۲.امام على عليهالسلام: از نشانههاى حكمت، فرمانبُردارى تو از بالادستت و احترام گذاردن تو به همتايانت و انصافدهى نسبت به پاييندستانت است.
۸۹۳.امام على عليهالسلام: اى مردم ! براى خداى سبحان، در زمين، حجّتى استوارتر از پيامبرمان محمّد صلىاللهعليهوآله و حكمتى رساتر از كتابش، قرآن عظيم، نيست.
۸۹۴.جامع الأخبار: مردى دانشمند از صوفيان، چهل سخن نگاشت. سپس از ميان آنها، چهار سخنى را كه امير مؤمنان [على] عليهالسلام فرموده بود، برگزيد و باقى را در دريا ريخت. آن چهار سخن، چنيناند: «خدا را به اندازه نيازت به او فرمان بَر و به اندازه طاقتت، بر كيفرش سرپيچى كن و براى دنيايت، به اندازه ماندنت در آن، كار كن و براى آخرت نيز به اندازه بقايت در آن، عمل كن».
۸۹۵.امام باقر عليهالسلام: به لقمان گفته شد: از حكمت، چه گِرد آوردهاى ؟ گفت: «براى آنچه كفايت شدهام (روزى و رزق)، خود را به زحمت نمىاندازم و آنچه را به من سپرده شده، (عمر) تباه نمىسازم».
۸۹۶.بحار الأنوارـ به نقل از نصر بن كثير ـ: شصت يا هفتاد سال پيش، من و سفيان ثورى نزد امام صادق عليهالسلام رفتيم. من به ايشان گفتم: مىخواهم به مكّه بروم. دعايى به من بياموز. فرمود: «هنگامى كه به مسجد الحرام رسيدى، دستت را بر ديوار كعبه بگذار و سپس بگو: "اى كه چيزى از دستت به در نمىرود ! اى شنونده هر آوا ! اى پوشاننده استخوان پس از آن كه مُرده [و لخت] شدهاند!»" پس از آن، هر دعايى مىخواهى، بكن.
سپس سفيان به امام عليهالسلام چيزى گفت كه من نفهميدم.
امام عليهالسلام به او فرمود: «اى سفيان !» يا فرمود: «اى ابو عبد اللّه ! هر گاه چيزى برايت پيش مى آيد كه دوست دارى، فراوان بگو: "الحمد للّه ؛ (سپاس و ستايش، ويژه خداست)" و آن گاه كه ناخوشايندى برايت پيش مىآيد، فراوان بگو: "لا حول و لا قوة الاّ باللّه ؛ (هيچ نيرو و توانى، جز به يارى خدا نيست)" و چون احساس كردى كه روزىات دير شده است، فراوان استغفار كن».
معافى مىگويد: برايم حكايت شده كه به ابوجعفر طبرى گفته شد: اين دعا از امام جعفر صادق عليهالسلام است. او كاغذ و دواتى خواست تا آن را بنويسد. اين، ساعتى پيش از مرگ او بود. به او گفته شد: در اين حال ؟ !
گفت: سزاوار است كه انسان، بر گرفتن دانش را تا هنگام مرگ، كنار نگذارد.
