پيشگيرى از قتل وى، به آن استناد مىشد، در حالى كه در هيچ يك از مصادر تاريخى به آن اشاره نشده است.
۹. توجّه به عملكرد افراد بشارت داده شده
همان گونه كه در آغاز اين گفتار گفتيم، ارزيابى عملكرد افرادى كه بهشتى خوانده شدهاند، روشنترين قرينه صحّت يا بطلان گزارش است. بر اين اساس، با توجّه به عملكرد شمارى از كسانى كه در اين حديث، بهشتى خوانده شدهاند، قطعا نمىتوان صحّت آن را تأييد كرد.
۱۰. تكذيب حديث از سوى امام على عليهالسلام
نكات ياد شده، هنگامى كه در كنار تكذيب شديد امام على عليهالسلام در جنگ جمل قرار مىگيرد، هر پژوهشگر منصفى را به يقين مىرساند كه حديث «عشره مبشَّره»، نادرست است. متن گزارش، چنين است:
سُلَيم بن قيس: هنگامى كه امير مؤمنان عليهالسلام در جنگ جمل با اهل بصره رويارو شد، زبير را به سوى خود خواند. زبير همراه طلحه، بيرون آمد. على عليهالسلام به آنها فرمود: «شما دو تن و همه صاحبان دانش از خاندان محمّد و عايشه دختر ابو بكر، مىدانيد كه همه اهل جمل، بر زبان پيامبر صلىاللهعليهوآله نفرين شدهاند و ناكام، كسى است كه دروغ بندد.
آن دو گفتند: چگونه نفرين شدهايم، در حالى كه ما بدرى و بهشتى هستيم؟!
على عليهالسلام فرمود: «اگر يقين داشتم كه شما بهشتى هستيد، هرگز جنگيدن با شما را روا نمىدانستم».
زبير گفت: آيا خبر سعيد بن زيد بن عمرو بن نفيل را نشنيدهاى كه از پيامبر صلىاللهعليهوآله شنيده كه مىفرمود: «ده نفر از قريش، در بهشتاند»؟
على عليهالسلام فرمود: «شنيدم كه آن را عثمان در زمان خلافتش مىگفت».
زبير گفت: آيا آن را دروغى بر پيامبر صلىاللهعليهوآله مىدانى؟