۷۶۸.امام صادق عليهالسلام ـ آن گاه كه در حضورش از ملعون بودن بافنده سخن رفت ـ: منظور از بافنده، در حقيقت، كسى است كه بر خدا و پيامبر او صلىاللهعليهوآله دروغ ببافد.
۷۶۹.امام كاظم عليهالسلام: فلانى، ايمانش سپردنى [و عاريتى] بود و از اين رو، هنگامى كه بر ما دروغ بست، آن ايمانش از او باز ستانده شد.
۱۱ / ۳
حديثسازى در روزگار پيامبر اكرم صلّی الله علیه و آله
۷۷۰.پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله ـ در حجّة الوداع ـ: دروغگويى بر من، فراوان شده و پس از من نيز فراوان خواهد بود. هر كس به عمد بر من دروغ بندد، جايگاهش را بايد از آتش برگيرد. هنگامى كه حديث از من برايتان نقل شد، آن را بر كتاب خداى عز و جل و سنّت من عرضه كنيد. هر چه با كتاب خدا و سنّت من موافق بود، آن را برگيريد [و عمل كنيد] و آنچه با كتاب خدا و سنّت من مخالف بود، آن را نگيريد.
۷۷۱.امام على عليهالسلام: در زمان خودِ پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله، چندان بر ايشان دروغ بستند كه خطبهاى ايراد كرد و فرمود: «اى مردم ! دروغبندانِ بر من، بسيار شدهاند. هر كس به عمد بر من دروغ بندد، جايگاهش را بايد از آتش برگيرد». با اين حال، بعد از آن، باز بر ايشان دروغ بسته شد.
