273
شناخت نامه حدیث - جلد دوم

هستند.

آنچه در اين‏جا مى‏آيد، برگرفته از احاديث رسيده به ما در باره حلّ تعارض است. احاديثى كه بر پايه درگيرى مستقيم راويان با اين مسئله و پرسش ايشان از امامان عليهم‏السلام صادر شده و اكنون در دسترس هستند. دسته‏بندى اين بيان، بر پايه تقسيم‏بندى موجود در اين فصل است و بر اين انديشه استوار است كه شناخت زمينه پيدايش اختلاف، مى‏تواند به حل و بيرون آمدن از آن، كمك كند.

۱. زمينه‏ها

اختلاف ميان روايات و ادلّه احكام و ديگر آموزه‏هاى دينى، گاه به صورت بدوى و از قبيل عامّ و خاص و مطلق و مقيّد است. اين اختلاف، ساده و مطابق با سيره عقلا در محاورات عرفى، قابل حلّ است. گاه نيز نتيجه همسان‏پندارى دو موضوع شبيه هم است كه با فضا و موضوع‏شناسى دقيق تاريخى و اجتماعى، تفاوت آنها و در نتيجه، لزوم اختلاف حكم آن دو، روشن مى‏شود. آنچه نيازمند تحليل‏هاى متنى و كاوش در قرينه‏هاى كلام است، اختلاف‏هايى به شكل تعارض‏هاى مستقرّ است كه تنها با انديشيدن و كاربستِ مهارت‏هاى عقلى و علمى، حل مى‏شوند. آنچه در پى مى‏آيد، ناظر به زمينه‏هاى پيدايش چنين تعارض‏هاى پايدارى است.

۱ / ۱. تعدّد معنا و مسئله

زبان، به عنوان يك جلوه از فرهنگ انسانى، در روابط علمى و اجتماعى، نقش مهمّى را ايفا مى‏كند. انسان‏هاى فرهيخته و دانشمند، مى‏توانند معانى متعدّدى را در عبارت‏هايى شيوا، بيان كنند. اين مسئله، مى‏تواند به اين گونه اتّفاق بيفتد كه امام عليه‏السلام، جمله و دستور و توصيه‏اى به شخص و گروهى مى‏كند كه ظاهر نخست آن، با مقصود اصلى و حقيقى امام عليه‏السلام، متفاوت است. لايه رويين كلام، به كار كسانى مى‏آيد و لايه درونى آن، به كار كسانى ديگر و يك لايه، ناظر به حلّ يك مسئله است و لايه ديگر، مشكل ديگرى را حل مى‏كند. گاه ممكن است اين لايه رويين با حديث يا احاديث


شناخت نامه حدیث - جلد دوم
272

تبيين علل اختلاف احاديث و علاج آن۱

از ديدگاه ما، پيامبر اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله و امامان از اهل بيتش عليهم‏السلام، همگى معصوم و به دور از خطا هستند. امامان عليهم‏السلام، به تصريح خود، دانش خويش را از يك منبع واحد، يعنى علم خطاناپذير الهى اخذ كرده‏اند.۲ براى نمونه، امام رضا عليه‏السلام خطاب به يونس بن عبد الرحمان، راوى و شاگرد فرزانه خويش، به اين موضوع تصريح داشته و در بيانى ناظر به سخنان همه اهل بيت عليهم‏السلام، فرموده است:

ما اگر حديثى بگوييم، سازگار با قرآن و موافق با سنّت مى‏گوييم. ما از خدا و پيامبر او، حديث نقل مى‏كنيم و نمى‏گوييم: «فلان و بهمان [كس] گفت» تا سخنمان، متناقض باشد. سخن آخرين فرد ما، همانند سخن نخستين فرد ماست و سخن نخستين فرد ما، مؤیّد سخن آخرينِ ماست.۳

بر اين پايه، نمى‏توانيم شاهد تعارض ميان گفتارها و كردارهاى ايشان باشيم و اگر اختلاف و تعارضى در روايات در دسترس بيابيم، ناگزيريم آن را به گونه‏اى حل كنيم يا دستِ كم يك سوى تعارض را نامعتبر و غير قابل انتساب به معصومان بدانيم. در ميان علوم دينى، دانش اصول فقه و نيز بخشى از دانش فقه الحديث، متكفّل اين امر

1.به قلم پژوهشگر ارجمند ، جناب حجّة الإسلام والمسلمين عبد الهادى مسعودى .

2.ر . ك : أهل البيت فى الكتاب و السنّة : ص ۴۱۱ فصل يكم : ويژگى‏هاى علمى اهل بيت / گنجوران دانش خداوند و ص ۴۲۱ (حديث آنها ، همان حديث پيامبر خداست) .

3.ر . ك : ح ۷۱۵ .

  • نام منبع :
    شناخت نامه حدیث - جلد دوم
    سایر پدیدآورندگان :
    محمد محمدی ری شهری با همکاری جمعی از پژوهشگران
    تعداد جلد :
    3
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1397
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 1350
صفحه از 501
پرینت  ارسال به