185
شناخت نامه حدیث - جلد دوم

۹ / ۱۰

عرضه حديث بر امام جواد علیه السلام

الف ـ تأييد حديث

۶۵۵.رجال الكشّىـ به نقل از عبد الجبّار بن مبارك نهاوندى ـ: سال ۲۰۹، نزد سرورم [امام جواد عليه‏السلام] رفتم و به ايشان گفتم: فدايت شوم! از پدرانت برايم روايت شده كه «غنائم جنگى» در زمان پيشوايان گمراه، براى امام عصر عليه‏السلام است ؟ امام عليه‏السلام فرمود: «آرى». گفتم: فدايت شوم ! مرا در يكى از همين گونه جنگ‏ها به اسارت و بردگى گرفتند و خود را به شيوه‏اى، از دست مالكانم رها كردم و اينك به بردگى و بندگىِ شما آمده‏ام. امام عليه‏السلام فرمود: «پذيرفتم».
هنگامى كه وقت خارج شدنم به سوى مكّه شد، به امام عليه‏السلام گفتم: فدايت شوم ! من حج گزارده و ازدواج كرده‏ام و كاسبى‏ام از بذل توجّه برادران دينى‏ام است و چيز ديگرى ندارم. مرا به هر چه مى‏خواهى، فرمان بده.
امام عليه‏السلام به من فرمود: «به شهرت برو و حجّ و ازدواج و كاسبى‏ات را برايت، حلال كردم».
سال ۲۱۳ كه فرا رسيد، نزد امام عليه‏السلام رفتم و التزامم را به بندگى و بردگى امام عليه‏السلام به ايشان، يادآور شدم. فرمود: «تو به خاطر خدا، آزادى». به امام عليه‏السلام گفتم: فدايت شوم ! برايم برگه‏اى بنويس. فرمود: «فردا، برايت مى‏آيد». پس همراه نوشته‏هايم، نوشته‏اى آمد كه متنش چنين بود:
«به نام خداوند مهرگستر مهربان. اين، نوشته‏اى از محمّد بن على هاشمى علوى براى غلامش عبد اللّه‏ بن مبارك است. من تو را به خاطر خدا و سراى آخرت، آزاد مى‏كنم. جز خداوند، صاحبى ندارى و راهى براى تسلّط بر تو نيست. تو، وابسته و غلام آزاد شده من و نيز غلام آزاد شده جانشينم هستى.
امام عليه‏السلام اين را در محرّم سال ۲۱۳ نوشت و با دست‏خطّ خود، آن را امضا كرد و با انگشترش، آن را مُهر نمود. درودها و سلام خدا بر او باد !».


شناخت نامه حدیث - جلد دوم
184

۹ / ۱۰

عَرضُ الحَديثِ عَلَى الإِمامِ الجَوادِ علیه السلام

۱ ـ تَأييدُ الحَديثِ

۶۵۵.رجال الكشّي عن عبد الجبّار بن المبارك النهاوندي: أتَيتُ سَيِّدي سَنَةَ تِسعٍ ومِئَتَينِ، فَقُلتُ لَهُ: جُعِلتُ فِداكَ، إنّي رُوّيتُ عَن آبائِكَ أنَّ كُلَّ فَتحٍ فُتِحَ بِضَلالٍ فَهُوَ لِلإِمامِ ؟ فَقالَ: نَعَم.
قُلتُ: جُعِلتُ فِداكَ، فَإِنَّهُ أتَوا بي۱ في بَعضِ الفُتوحِ الَّتي فُتِحَت عَلَى الضَّلالِ، وقَد تَخَلَّصتُ مِنَ الَّذين مَلَكوني بِسَبَبٍ مِنَ الأَسبابِ، وقَد أتَيتُكَ۲ مُستَرِقّاً مُستَعبِدا، فَقالَ: قَد قَبِلتُ.
قالَ: فَلَمّا حَضَرَ خُروجي إلى مَكَّةَ قُلتُ لَهُ: جُعِلتُ فِداكَ، إنّي قَد حَجَجتُ وتَزَوَّجتُ، ومَكسَبي مِمّا يَعطِفُ عَلَيَّ إخواني لا شَيءَ لي غَيرُهُ، فَمُرني بِأَمرِكَ.
فَقالَ لي: اِنصَرِف إلى بِلادِكَ وأَنتَ مِن حَجِّكَ وتَزويجِكَ وكَسبِكَ في حِلٍّ.
فَلَمّا كانَت سَنَةُ ثَلاثَ عَشرَةَ ومِئَتَينِ أتَيتُهُ وذَكَرتُ العُبودِيَّةَ الَّتي اُلزِمتُها، فَقالَ: أنتَ حُرٌّ لِوَجهِ اللّه‏ِ. قُلتُ لَهُ: جُعِلتُ فِداكَ اكتُب لي عَهدَكَ، فَقالَ: تَخرُجُ إلَيكَ غَدا.
فَخَرَجَ إلَيَّ مَعَ كُتُبي كِتابٌ فيهِ:
بِسمِ اللّه‏ِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ، هذا كِتابٌ مِن مُحَمَّدِ بنِ عَلِيٍّ الهاشِمِيِّ العَلَوِيِّ لِعَبدِ اللّه‏ِ بنِ المُبارَكِ فَتاهُ، إنّي اُعتِقُكَ لِوَجهِ اللّه‏ِ وَالدّارِ الآخِرَةِ، لا رَبَّ لَكَ إلاَّ اللّه‏ُ، ولَيسَ عَلَيكَ سَبيلٌ، وأَنتَ مَولايَ ومَولى عَقِبي مِن بَعدي. وكَتَبَ فِي المُحَرَّمِ سَنَةَ ثَلاثَ عَشرَةَ ومِئَتَينِ، ووَقَّعَ فيهِ مُحَمَّدُ بنُ عَلِيٍّ بِخَطِّ يَدِهِ وخَتَمَهُ بِخاتَمِهِ صَلَواتُ اللّه‏ِ وسَلامُهُ عَلَيهِ.۳

1.. وفي النسخة التي بأيدينا : «أبي» ، والصواب ما أثبتناه من بحار الأنوار .

2.. وفي النسخة التي بأيدينا : «آتيك» ، والصواب ما أثبتناه من بحار الأنوار .

3.. رجال الكشّي : ج ۲ ص ۸۳۹ ح ۱۰۷۶ ، المناقب لابن شهرآشوب : ج ۴ ص ۲۰۸ عن بكر بن صالح عن الإمام الباقر عليه‏السلامنحوه ، بحار الأنوار : ج ۹۶ ص ۱۹۵ ح ۲۰ .

  • نام منبع :
    شناخت نامه حدیث - جلد دوم
    سایر پدیدآورندگان :
    محمد محمدی ری شهری با همکاری جمعی از پژوهشگران
    تعداد جلد :
    3
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1397
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 1665
صفحه از 501
پرینت  ارسال به