است. برخی کتاب الصّلاة و کتاب النوادر را از تألیفات او دانستهاند.۱
۴۷. محمّد ابن ابی عُمَیر (۱۲۸ ـ ۲۱۷ ق)
از مشهورترین دانشمندان امامی سده دوم هجری است. رشید عبّاسی، برای آگاهی از نام یاران امام کاظم علیه السلام و شیعیان ایشان در عراق، وی را حبس کرد و کوشید با شکنجه و ضرب و شتم، اسرار شیعه را از او بستاند، امّا وی استقامت کرد و اسرار را فاش نساخت.۲ وی به سال ۲۱۷ ق درگذشت.۳
مکانت حدیثی
فقیه، متکلّم، مؤلف، منجّم و از برجستهترین شخصیتهای حدیثی شیعه به شمار میآید. نزد دانشمندان بسیاری درس آموخت و از آنان روایت کرد. شمار استادان حدیثی او را ۴۱۵ نفر و شاگردانش را بیش از هشتاد نفر شمردهاند که از وی روایت گزارش کردهاند. مشایخ وی، کسانی چون ابن اُذَینه، ابو ایّوب خزّاز، جَمیل بن دَرّاج، حمّاد بن عثمان، حمّاد بن عیسی، عبد الرحمان بن حجّاج، معاویة بن عمّار و هشام بن حکم بودهاند و برخی شاگردان وی، عبارتاند از: ابراهیم بن هاشم، فضل بن شاذان، عبد الرحمان ابن ابی نجران، حسین بن سعید و احمد بن محمّد بن عیسی اشعری.۴
علمای رجال، او را از اصحاب امام کاظم، امام رضا و امام جواد علیهم السلام دانسته۵ و به جلالت و وثاقت و اعتماد و به بزرگی و جلالت۶ ستودهاند. او از گروه سوم اصحاب اجماع
1.. رجال النجاشی: ج۲ ص۱۷۵ ش۸۴۸، الفهرست، طوسی: ص۲۰۰ ش۵۷۰.
2.. رجال النجاشی: ج۲ ص۲۰۵ ش۸۸۸، رجال الکشّی: ج۲ ص۸۵۵ ش۱۱۰۵.
3.. همان: ج۲ ص۲۰۸ ش۸۸۸.
4.. معجم رجال الحدیث: ج۱۴ ص۲۸۷ ش۱۰۰۱۸ و ج۲۲ ص۱۰۱ ش۱۴۹۹۷.
5.. رجال النجاشی: ج۲ ص۲۰۴ ش۸۸۸، الفهرست، طوسی: ص۲۱۸ ش۶۱۷، رجال الطوسی: ص۳۶۵ ش۵۴۱۳.
6.. رجال النجاشی: ج۲ ص۲۰۴ ش۸۸۸، الفهرست، طوسی: ص۲۱۸ ش۶۱۷، رجال الطوسی: ص۳۶۵ ش۵۴۱۳، رجال الکشّی: ج۲ ص۴۷۱ ش۳۷۳، ص۸۱۸ ۱۰۲۵، ج۲ ص۸۵۴ ش۱۱۰۳ و ۱۱۰۴.