حدیثی علم آموخت و از آنان، روایت کرد که برخی از آنان عبارتاند از: ابو بصیر، ابو حمزه ثُمالی، ابو خالد کابلی، اَبان بن تَغلِب، اسماعیل بن جابر جُعْفی، بَرید عِجْلی، محمّد بن مسلم. همچنین راویان بسیاری چون ابن ابی عُمَیر، ابن محبوب، ابن مسکان، بَزَنطی و جعفر بن بشیر از وی نقل حدیث کردهاند.۱ رجالیان، هشام بن سالم را فقیه و از مدافعان حریم ولایت در مناظرات با فرقههای مختلف دانسته و بر وثاقت وی، تأکید کردهاند.۲
احادیث و آثار
از هشام، در کتب اربعه، حدود ۶۶۳ حدیث در موضوعات مختلف اعتقادی، فقهی و اخلاق، گزارش شده است۳ و کتابهایی در موضوعات گوناگون، تألیف کرده که عبارتاند از: أصل؛ کتاب الحج؛ کتاب التفسیر و کتاب المعراج.۴
۳۶. سَماعة بن مِهران حَضرَمی (قبل از ۱۸۳ ق)
از راویان قرن دوم هجری است. در تاریخ وفات او اختلاف است. برخی وفات وی را در شصت سالگی و در سال ۱۴۵ق در زمان امام صادق علیه السلام ذکر کردهاند.۵ ولی با توجه به کثرت روایت سماعه از امام کاظم علیه السلام۶ و دلایل دیگر۷، ظاهراً وفات وی قبل از شهادت ایشان در سال ۱۸۳ ق، است.
1.. معجم رجال الحدیث: ج۱۹ ص۳۰۱ ش۱۳۳۳۲.
2.. رجال النجاشی: ج۲ ص۳۹۹ ش۱۱۶۶، الفهرست، طوسی: ص۲۵۷ ش۷۸۲، رجال الکشّی: ج۲ ص۵۶۵ ش۵۰۱ و ۵۰۲.
3.. معجم رجال الحدیث: ج۱۹ ص۳۰۳ ش۱۳۳۳۲.
4.. الفهرست، طوسی: ص۲۵۷ ش۷۸۲، رجال النجاشی: ج۲ ص۳۹۹ ش۱۱۶۶.
5.. رجال النجاشی: ج۱ ص۴۳۲ ش۵۱۵.
6.. معجم رجال الحدیث: ج۸ ص۲۹۸ ش۵۵۴۶.
7.. الکافی: ج۱ ص۳۴۸ ح ۶.