الکبری است؛ الخصائص فی فضل علی بن أبی طالب علیه السلام؛ عمل الیوم و اللّیلة؛ مسند علی علیه السلام؛ المناسک و الضعفاء و المتروکون از آثار او هستند.
۹. ابن حزم اَندُلُسی (۳۸۲-۴۵۶ ق)
در سال ۳۸۴ ق، در اندلس، به دنیا آمد. پدرش از بزرگان قُرطُبه بود۱ که در دولت عامری، سمت وزارت بر عهده داشت. ابن حزم نیز در جوانی به وزارت منصوب شد و در اوان جوانی، در ادبیات، اخبار گذشتگان، شعر، منطق و فلسفه، به استادی رسید.۲ وی نخست از فقیهان و حافظان شافعی بود. سپس یافتههای علمیاش او را به این باور رساند که قیاس را در فتوایش انکار کند و تنها ظاهر نص و عموم کتاب و حدیث را معیار پذیرش مبانی فقهی خود قرار دهد. از این رو به برائت اصلی و استصحاب حال معتقد شد. وی در سال ۴۵۶ ق درگذشت.۳
مکانت حدیثی
ابن حزم از مشایخ و علمای بسیاری حدیث فرا گرفت. یحیی بن مسعود بن وجه الجنّه، احمد بن محمّد بن حسور، عبد اللّٰه بن ربیع تمیمی و یوسف بن عبد اللّٰه قاضی، ازجمله استادان وی به شمار میروند. محدّثان بسیاری نیز از ابن حزم، استماع حدیث کردهاند که فرزندش فضل و ابو عبد اللّٰه حمیدی، ابو الحسن شریح بن محمّد و برخی دیگر، ازجمله آنان هستند.۴ در نقل حدیث، ذکاوت و مهارتی خاصّ و در نظم و نثر، ید طولایی داشت. علمای اهل سنّت و شرح حالنگاران، وی را به بزرگی و عظمت ستودهاند.۵
1.. تذکرة الحفّاظ : ج۳ ص۱۱۴۶، الأعلام، زرکلی : ج۴ ص۲۵۴.
2.. سیر أعلام النبلاء : ج۱۸ ص۱۸۴ ش۹۹، الأعلام، زرکلی : ج۴ ص۲۵۴.
3.. تذکرة الحفّاظ : ج۱۳ ج۳ ص۱۱۴۹، ۱۱۵۱ و ۱۱۵۴.
4.. همان : ج۲ ص۱۱۴۶، سیر أعلام النبلاء : ج۱۸ ص۱۸۴.
5.. تذکرة الحفّاظ : ج۱۳ ص۱۱۴۶، البدایة و النهایة : ج۱۲ ص۹۲.