است.۱ کتابهای دیگر او عبارتاند از: الزهد، الصلاة، الورع و علل الحدیث.۲
۳. محمّد بن اسماعیل بخاری (م ۱۹۴-۲۵۶ ق)
وی به سال ۱۹۴ ق در روستایی از توابع بخارا، به دنیا آمد. حافظ، متکلّم، مفسّر و همچنین از بزرگترین محدّثان اهل سنّت و نگارنده یکی از صحاح ششگانه است. بخاری، مسلک فقهی خاصّ خود را داشت۳ و نمیتوان او را پیرو یکی از مذاهب مشهور دیگر دانست. او در سال ۲۵۶ ق در زادگاهش در دو فرسخی سمرقند، درگذشت.۴
مکانت حدیثی
جهت فراگیری حدیث سفرهای طولانی کرد و در شهرهای خراسان، جبال، عراق، مصر، شام و حجاز، به فراگیری حدیث پرداخت و نزد بیش از هزار شیخ، استماع حدیث کرد.۵ وی پس از تدوین کتاب صحیح، مدّتی در نیشابور، اقامت داشت و بر اثر اختلاف با استادش محمّد بن یحیی ذُهلی در مسئله قدیم یا مخلوق بودن قرآن نیشابور را به مقصد بخارا، ترک گفت.۶ مهمترین مشایخ او عبارتاند از: احمد بن حنبل، یحیی بن معین، اسحاق بن راهویه، علی بن مَدیَنی، عبداﷲ بن ابی شیبه، عثمان بن ابی شیبه و ابو حاتم رازی.۷ بسیاری از محدّثان در شهرهای مختلف، از بخاری استماع حدیث کردهاند. برخی تعداد آنها را ۹۰ هزار محدّث، یاد کردهاند.۸ ابو زرعه و ابو حاتم، تِرمِذی و مسلم و نیز
1.. اُصول الحدیث، علومه و مصطلحه : ص۳۲۸.
2.. الفهرست، ابن ندیم : ص۳۷۹، دائرة المعارف بزرگ اسلامی : ج۶ ص۷۲۴.
3.. معجم البلدان : ج۱ ص۳۵۵، صحیح البخاری : مقدّمة محمّد منیر ص۴۰.
4.. معجم البلدان : ج۱ ص۳۵۵، الوافی بالوفیات : ج۲ ص۱۴۹ ش۳.
5.. الوافی بالوفیات : ج۲ ص۱۴۹ ش۳، شذرات الذهب : ج۲ ص۱۳۴.
6.. تاریخ بغداد : ج۲ ص۲۸ ش۴۲۴.
7.. الوافی بالوفیات : ج۲ ص۱۴۷ – ۱۴۸، دائرة المعارف بزرگ اسلامی : ج۱۱ ص۴۵۶.
8.. وفیات الأعیان : ج۲ ص۱۹.