نسخههای خطّی آن، موجودند)؛ طب الأئمّة علیهم السلام؛ الطب المروی؛ مصابیح الأنوار فی حلّ مشکلات الأخبار؛. مصابیح الظلام فی شرح مفاتیح شرائع الإسلام (شرح مفاتیح شرائع الإسلام فیض کاشانی).
۱۶. میرزا حسین نوری (۱۲۵۴- ۱۳۲۰ ق)
فقیه، رجالی و یکی از محدثان و مؤلّفان برجسته و پُرتلاش به شمار میآید. وی در دهکده بالو از توابع شهرستان نور مازندران به دنیا آمد.۱ به سال ۱۲۷۳ ق، در ۱۹ سالگی عازم نجف اشرف شد. دو سال بعد از میرزای شیرازی به سامرا رفت. در سال ۱۳۱۴ ق به نجف اشرف بازگشت و تا آخر عمر در آن شهر باقی ماند و در شب چهارشنبه ۲۷ جمادی الثانی، سال ۱۳۲۰ ق در نجف درگذشت و در یکی از حجرات صحن حرم امام علی بن ابیطالب علیه السلام به خاک سپرده شد.۲
مکانت حدیثی
محدّث نوری، از دانشمندان بسیاری اجازه روایت گرفت. شیخ اعظم مرتضی انصاری (م ۱۲۸۱ ق)، محمّدعلی محلّاتی (م ۱۲۳۲ ق) و عبد الحسین طهرانی (م ۱۲۸۶ ق)، عبد الرحیم بروجردی (م ۱۳۰۶ ق)، میرزا حسن شیرازی (م ۱۳۱۲ ق) و ملّا علی کنی (م ۱۳۰۶) از مشایخ وی به شمار میآیند. شاگردان بسیاری نیز در محضر او علم آموختهاند و اجازه حدیث گرفتهاند که برخی آنان عبارتاند از: سیّد عبد الحسین بن سیّد یوسف بن سیّدجواد موسوی عاملی صوری، شیخ آقا بزرگ تهرانی، شیخ محمّدحسین بن شیخ علی کاشف الغطاء، شیخ عبّاس قمی، سیّد عبد الحسین حسینی خاتونآبادی، مشهور به سیّد العراقین، میرزا حسین نایینی، محمّدجواد بلاغی، میرزا ابو الفضل تهرانی، شیخ فضل اللّٰه