اجازه نقل حدیث اخذ کردهاند که برخی از آنان عبارتاند از: مصطفی بن عبد الواحد بن سیّار حویزی، محمّدرضا بن محمّد بن حسن حُرّ عاملی، حسن بن محمّد بن حسن حُرّ عاملی، محمّد بن محمّدباقر حسینی اَعرَجی مختاری نایینی (م ۱۱۳۳ ق)، محمّدتقی بن عبد الوهاب استرآبادی (م ۱۰۵۸ ق)، سیّد نور الدین جزایری (م ۱۱۵۸ ق) و محمّدباقر مجلسی (م ۱۱۱۰ ق).
آثار حدیثی
از وی حدود هفتاد عنوان کتاب در موضوعات مختلف حدیث، فقه، عقاید، رجال، تراجم، اصول، ادبیات، شعر، کلام، اجازات، اخلاق، ریاضیات، ادبیات، تفسیر، نجوم و هیئت، گزارش شده است که بیشتر آنها به صورت نسخههای خطّیاند. وی نخستین کسی است که به تدوین احادیث قدسی پرداخت. معروفترین اثر شیخ حر، کتاب وسائل الشیعة است. برخی آثار چاپی وی، عبارتاند از: وسائل الشیعة، مشتمل بر ۳۵ هزار و ۸۵۰ حدیث فقهی در ضمن پنجاه کتاب؛ این کتاب، در مؤسّسه آل البیت علیهم السلام در سی جلد به چاپ رسیده است. در پایان کتاب، فصلی به عنوان «خاتمه» آمده که جلد سیام را به خود اختصاص داده است. شیخ حر عاملی با محوریت این کتاب، کتابهای کتاب من لا یحضره الإمام، تحریر وسائل الشیعة و تحریرمسائل الشریعة، هدایة الأمّة إلی أحکام الأئمّة و تعلیقه بر وسائل را نگاشته است. پژوهشهای بعدی با محوریت این کتاب عبارتند از: مستدرک الوسائل، اثر علّامه میرزا حسین نوری، شرح کتاب الطهارة و کتاب الصلاة، اثر محمّدرضا قزوینی و شرح مجمع الأحکام، اثر محمّد بن سلیمان مقابی.
کتابهای دیگر شیخ حر عاملی إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات؛ الجواهر السنّیة فی الأحادیث القدسیة؛ الإیقاظ من الهجعة بالبرهان علی الرجعة و الصحیفة الثانیة السجادیة هستند.۱