125
شناخت نامه حدیث - جلد سوم

یازدهم هجری است.۱ پدر وی، از علما بود۲ و نسب از حارث همدانی از اصحاب امام علی علیه السلام دارد. وی در سال ۹۵۳ ق در روستای جبل عامل در جنوب لبنان به دنیا آمد. در هفت سالگی به همراه پدر، راهی ایران شد. نخست، در محضر پدرش عزّ الدین حسین (م ۹۸۵ ق)، علوم مقدماتی را فرا گرفت؛ سپس منطق را از ملّا عبد اللّٰه یزدی، فقه را از شیخ عبد العال بن علی عاملی کَرکی، ریاضیات را از ملّا علی مدرّس، طب را از عماد الدین محمود نطاسی شیرازی و فلسفه را از احمد کجایی گیلانی، فرا گرفت و از محضر استادان بسیاری علم آموخت. مؤسّس چندین مرکز علمی و رئیس و شیخ الإسلام اصفهان بود و نزد شاه عبّاس صفوی، منزلت و جایگاه ویژه‏ای داشت.۳ وی در سال ۱۰۳۰۴ یا ۱۰۳۱ ق ۵ در گذشت و در جوار حرم مطهر امام رضا علیه السلام مدفون شد.

مکانت حدیثی

شیخ بهایی، در سلسله اجازات روایی محدّثان امامی قرن یازدهم قرار دارد و طرق بسیاری از اجازات محدّثان قرن‏های گذشته به او ختم می‏شوند.۶ او از برخی علمای اهل سنّت، چون محمّد بن محمّد مقدسی نیز نقل روایت کرده است. شاگردان بسیاری از وی اخذ و اجازه روایت کرده‏اند که برخی از آنان عبارت‏اند از: علّامه محمّدتقی مجلسی، سیّد علیخان مدنی شیرازی، بدیع الزمان قهپایی، ملّا خلیل غازی قزوینی، سیّد شرف الدین شولستانی، فیض کاشانی، ملّا صدرا شیرازی و سلطان العلما سیّد حسین حسینی مرعشی. علمای رجال و تراجم‏نگاران، مقام علمی و معنوی و فضائل اخلاقی او را به بزرگی، فضیلت

1.. جامع الرواة: ج۲ ص۱۰۰.

2.. ریحانة الأدب: ج۳ ص۳۰۳، لؤلؤة البحرین: ص ص۲۵.

3.. لؤلؤة البحرین: ص۱۹.

4.. أعیان الشیعة: ج۹ ص۲۳۴، ریحانة الأدب: ج۳ ص۳۱۹.

5.. لؤلؤة البحرین: ص۲۲.

6.. روضات الجنّات: ج۷ ص۶۰.


شناخت نامه حدیث - جلد سوم
124

مطهّر (پدر علّامه حلی)، علّامه حلّی، عبد الکریم بن احمد بن طاووس (برادرزاده سیّد)، محمّد بن علی بن طاووس (پسر سیّد)، علی بن علی بن طاووس (پسر سیّد)، علی بن عیسی اِربِلی و تقی الدین حسن بن داوود حلّی.۱

علمای پس از وی، مقام، عظمت و منزلت علمی، معنوی، سیاسی و اجتماعی وی را ستوده‏اند.۲ علّامه حلّی می‏گوید: «وی دارای کراماتی است که برخی از آنها را خودش و برخی را پدرم برایم نقل کرد».۳

آثار حدیثی

تخصّص اصلی سیّد ابن طاووس، در حدیث و معارف حدیث بود. گردآوری ادعیه مأثور از معصومان علیهم السلام و سامان‏بخشی آنها در مناسبت‏ها، مهم‏ترین دغدغه سیّد بود. آثار وی نزدیک به هفتاد عنوان می‏شود، از جمله: الإقبال بالأعمال الحسنة فی ما یعمل مرّة فی السنّة؛ الأمان من أخطار الأسفار و الزمان؛ جمال الاُسبوع بکمال العمل المشروع؛ فتح الأبواب بین ذوی الألباب و بین ربّ الأرباب؛ فلاح السائل و نجاح المسائل فی عمل الیوم و اللّیل؛ المضمار السبق فی میدان الصدق؛ الدّروع الواقیة من الأخطار فی ما یعمل کلّ شهر علی التکرار؛ مهج الدعوات فی منهج العبادات؛ مصباح الزائر و جناح المسافر؛المجتبی من الدعاء المجتبی؛ التحصین لأسرار ما زاد من أخبار کتاب الیقین؛ طرف من الأنباء و اللّهوف علی قتلی الطفوف.

۷. شیخ بهایی (۹۵۳ ـ ۱۰۳۰ ق)

بهاء الدین محمّد بن حسین بن عبد الصمد حارثی هَمْدانی عاملی، فقیه، محدّث، متکلّم، مفسّر، منجّم، ریاضی‌دان، ادیب و شاعر، از معروف‏ترین علمای شیعه در قرن دهم و

1.. کشف المَحَجّة، مقدّمه: ص۲۵.

2.. أمل الآمل: ج۲ ص۲۰۵ ش۶۲۲، روضات الجنّات: ج۴ ص۳۲۶ تا ۳۳۰، جامع الرواة: ج۱ ص۶۰۳، تنقیح المقال: ج۲ ص۳۱۰ ش۸۵۲۹.

3.. بحار الأنوار: ج۱۰۷ ص۶۳ و ۶۴.

  • نام منبع :
    شناخت نامه حدیث - جلد سوم
    سایر پدیدآورندگان :
    محمد محمدی ری شهری با همکاری جمعی از پژوهشگران
    تعداد جلد :
    3
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1397
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 877
صفحه از 323
پرینت  ارسال به