به رجال، ناقد اخبار،۱ رئیس محدّثان، حجّة الإسلام،۲ رُکنی از ارکان دین۳ و مورد وثوق، توصیف کردهاند.۴ امام عصر علیه السلام در توقیعی شریف درباره او فرمود: «خداوند بهوسیله او به مردم، بهره میرساند».۵
شیخ صدوق، از مشایخ بسیاری، اخذ حدیث کرده است. شرححالنویسان، تعداد ۲۶۰ تن از استادان روایی وی را نام بردهاند. برخی از مشایخ صدوق که وی، بیشترین استفاده و نقل حدیث را از آنان داشته، عبارتاند از: احمد بن علی بن ابراهیم قمی، احمد بن محمّد بن شیبانی، احمد بن محمّد بن یحیی عطّار، جعفر بن محمّد بن موسی بن قولِوَیه، جعفر بن محمّد بن شیبانی، جعفر بن احمد ایلاقی، پدرش، علی بن حسین بن موسی بن بابِوَیه قمّی، محمّد بن حسن بن احمد بن ولید قمی، محمّد بن محمّد بن عصام کلینی، محمّد بن علی بن ماجیلویه، محمّد بن موسی بن متوکّل و مظفّر بن جعفر علوی. شاگردان بسیاری نیز از وی اخذ حدیث کردهاند که برخی از آنان، عبارتاند از: برادرش حسین و فرزندان و نوههای او، ابو الحسین هارون بن موسی تَلّعُکبَری و پدرش، ابو عبد اللّٰه حسین بن عبید اللّٰه بن ابراهیم غضائری، شیخ مفید و سیّد مرتضی.۶
آثار حدیثی
شیخ صدوق، یکی از مولّفان کتب چهارگانه شیعه است و عصر او را باید عصر حدیث نامید. شیخ صدوق، توانست کتابهای مختلف و متنوّعی در موضوعات گوناگون فقه،
1.. الفهرست، طوسی: ص۲۳۷ ش۷۱۰، وصول الأخیار: ص۸۶، بحار الأنوار: ج۱۰ ص۴۰۵.
2.. بحار الأنوار: ج۱۰۸ ص۴۶، ۵۷ و ۷۵.
3.. روضة المتّقین: ج۱۴ ص۱۵.
4.. الفهرست، طوسی: ص۲۳۷ ش۷۱۰، رجال النجاشی: ج۲ ص۳۱۱ ش۱۰۵۰، معالم العلماء: ص۱۱۱، بحار الأنوار: ج۱۰۸ ص۴۶ و ۷۵، رجال السیّد بحر العلوم: ج۳ ص۲۹۲، الأعلام، زرکلی: ج۶ ص۲۷۴.
5.. کمال الدین: ج۲ ص۵۰۲ ح ۳۱، تنقیح المقال: ج۳ ص۱۵۴.
6.. معانی الأخبار، مقدّمه: ص۳۷-۷۲.