اوّل سده چهارم هجری است. او از چهارصد استاد، حدیث شنیده است۱ که محدّثان قمی همچون علی بن ابراهیم، محمّد بن یحیی عطّار، ابو علی اشعری، احمد بن ادریس، حسین بن محمّد اشعری، سعد بن عبد اللّٰه، محمّد بن عبداللّٰه بن جعفر حِمَیری، محمّد بن حسن فروّخ، ابو العباس احمد بن سعید و ابو سلیمان داوود بن کوره قمی و نیز از مشایخ نیشابور، کسانی چون محمّد بن اسماعیل بندقی و از راویان کوفی، افرادی مانند حمید بن زیاد کوفی و محمّد بن ابی عبد اللّٰه از آن جملهاند. در میان مشایخ او، افرادی از بغداد، ری، قزوین و شهرهای دیگر، به چشم میخورند.
شاگردان بسیاری از وی اخذ حدیث کردهاند و آمار و اطّلاع دقیقی از شاگردان کلینی وجود ندارد. برخی راویان وی چون ابو القاسم جعفر بن محمّد بن قولِوَیه، صاحب کامل الزیارات، ابو محمّد هارون بن موسی تَلّعُکبَری، ابو غالب احمد بن محمّد بن رازی و ابو الحسین احمد بن علی بن سعید کوفی،۲ از محدّثان بزرگ شیعه در فقه و حدیث به شمار میآیند. دانشمندان اهل سنّت نیز کلینی را ستودهاند.۳
کلینی با سفرای چهارگانه امام زمان علیه السلام، همعصر بود؛۴ ولی نشانهای از ملاقات وی با سفرای ایشان، گزارش نشده است.
آثار حدیثی
کلینی، در تألیف و میراث حدیثی، جایگاه ویژهای دارد. علمای شیعه، کتاب الکافی را کاملترین و جامعترین۵ و از برترین کتابهای شیعه و پُر فایدهترین آنها۶ یاد کردهاند.
1.. الموسوعة الرجالیة: ج۱ ص۱۱۶-۱۲۳.
2.. معجم رجال الحدیث: ج۱۸ ص۵۴ ش۱۲۰۲۸، شناختنامۀ کلینی و الکافی: ج۱ ص۴۲۸-۴۲۹ (مقالهای از مجید معارف).
3.. الکامل: ج۵ ص۲۱۳، لسان المیزان: ج۵ ص۴۳۳ ش۱۴۱۹، جامع الاُصول: ج۱۲ ص۲۲۰-۲۲۲، سیر أعلام النبلاء: ج۱۵ ص۲۸۰ ش۱۲۵.
4.. کشف المَحُجّة: ص۲۲۰.
5.. بحار الأنوار: ج۱۰۷ ص۱۹۰ و ج۱۰۸ ص۱۳۸ و ج۱۱۰ ص۷۰، مرآة العقول: ج۱ ص۳، الوافی، مقدّمه: ج۱ ص۵، رجال السیّد بحر العلوم: ج۳ ص۳۳۰، تنقیح المقال: ج۳ ص۲۰۲.
6.. الوافی: ج۱ ص۵.