حسین بن عبید اللّٰه غضائری، شیخ مفید و محمّد بن علی بن بابِوَیه، از وی اخذ حدیث کردهاند.۱ رجالیان، بر جلالت، عظمت، صداقت، امانتداری، وثاقت، اعتماد و برتری وی بر دیگران تأکید کردهاند.۲ در میان علمای اهل سنّت، ابن حجر عسقلانی، وی را شخصی بسیار ممتاز و فوق العاده دانسته است.۳
احادیث و آثار
ابن قولِوَیه، از محدّثان پُر حدیث و صاحب تألیفات و تصنیفات بسیار در حوزههای مختلف حدیثی، فقهی و غیر آن است. در تهذیب و استبصار، در ۶۱۴ سند واقع شده است. فهرستنگاران، آثار حدیثی او را به تعداد ابواب فقه، یاد کردهاند.۴ نجاشی، ۲۳ کتاب او را شمارش کرده که همه آنها را نزد شیخ مفید و حسین بن عبید اللّٰه، خوانده است.۵
برخی آثار او عبارتاند از: کامل الزیارات که از آن با نامهای جامع الزیارات۶ و کتاب الزیارات۷ یاد شده و علّامه مجلسی، از آن با نام کامل الزیارة و شیخ مفید از آن با نام کتاب المزار، یاد کردهاند. این کتاب به زبان فارسی ترجمه و چاپ شده است؛ نیز کتاب مداواة الجسد؛ تاریخ الشهور و الحوادث فیها؛ کتاب الصلاة و کتاب الردّ علی ابن داوود فی عدد شهر رمضان، از اوست.۸
1.. معجم رجال الحدیث: ج۴ ص۱۱۶ ش۲۲۷۷.
2.. رجال النجاشی: ج۱ ص۳۰۵ ش۳۱۶، الفهرست، طوسی: ص۹۱ ش۱۴۱، رجال الطوسی: ص۴۱۸ ش۶۰۳۸، الإقبال: ص۵-۶.
3.. لسان المیزان: ج۲ ص۱۲۵ ش۵۳۶.
4.. الفهرست، طوسی: ص۹۱ ش۱۴۱.
5.. رجال النجاشی: ج۱ ص۳۰۶ ش۳۱۶.
6.. الفهرست، طوسی: ص۹۲ ش۱۴۱.
7.. رجال النجاشی: ج۱ ص۳۰۶ ش۳۱۶.
8.. همان، الفهرست، طوسی: ص۹۲ ش۱۴۱.