بر روایتهای مرسل اعتماد دارد.۱ گزارش ابن غضائری، از اختلاف وی با احمد بن محمّد بن عیسی اشعری، رئیس قمیان و اخراج و تبعید وی از قم، حکایت دارد. البته بعدها احمد اشعری، از کار خود پشیمان شد و برقی را به قم باز گرداند و از وی پوزش خواست و در تشییع جنازه برقی، پابرهنه و بی عمامه حاضر شد تا رفتار گذشته خود را جبران کند.۲ ابن غضائری، در این گزارش، ضمن بیان طعن قمیها بر وی، رفتار قمیها را نادرست خوانده و ضعف را متوجّه استادان وی میداند.۳
وی از بیش از ۹۷ استاد، حدیث شنیده و بیش از بیست راوی از شهرهای کوفه، بغداد، قم، ری، همدان، اصفهان و...، از وی حدیث گزارش کردهاند برخی استادان وی، عبارتاند از: ابن ابی نجران، بَزَنطی، حسن بن محبوب، محمّد بن خالد، عثمان بن عیسی، محمّد بن علی، حسین بن سعید. برخی راویان از وی نیز عبارتاند از: سعد بن عبد اﷲ، سهل بن زیاد، علی بن ابراهیم و محمّد بن ماجیلویه.۴
احادیث و آثار
در کتب اربعه، در ۲ هزار و ۶۲۴ سند واقع شده است. او ازجمله مصنّفان پُر اثر امامی به شمار میآید که هماکنون بخشی از آنها آثار به دست ما رسیدهاند.۵ شیخ طوسی، شمار کتابهای او را ۹۸ و نجاشی، نود کتاب یاد کردهاند.۶
از آثار برقی کتاب المحاسن است که کتاب بزرگی بوده و قسمت باقیمانده آن در دو جلد و یازده کتاب، انتشار یافته است. رجال البرقی نیز به او منتسب است که ظاهراً نوشته
1.. همان: ص۲۰۵ ش۱۸۰.
2.. رجال ابن الغضائری: ص۳۹.
3.. همان، خلاصة الأقوال: ص۱۴ ش۷.
4.. معجم رجال الحدیث، ج۲ ص۲۶۶ ش۸۵۸.
5.. کتاب من لایحضره الفقیه: ج۱ ص۴.
6.. الفهرست، طوسی: ص۶۲ ش۶۵، رجال النجاشی: ج۱ ص۲۰۵ ش۱۸۰.