101
شناخت نامه حدیث - جلد سوم

فرزند، یا یکی از نوادگان اوست.۱

۶۶. محمّد بن حسن صفّار (۲۰۰ ـ ۲۹۰ ق)

تحصیلات و رشد علمی این محدّث بزرگ، در شهر قم بود. نجاشی و دیگران، وفات وی را در این شهر در سال ۲۹۰ ق دانسته‏اند.۲

مکانت حدیثی

صفّار قمّی، نزد بسیاری از بزرگان، دانش آموخت و از افراد بسیاری نقل روایت کرده است. برخی شمار استادان او را ۱۴۶ نفر، شمارش کرده‏اند.۳ در کتب اربعه، از حدود شصت استاد، نقل حدیث کرده۴ و نیز تعداد فراوانی از راویان و محدّثان شیعه، از او حدیث گزارش کرده‏اند. برخی استادان وی، عبارت‏اند از: ابراهیم بن هاشم، احمد بن محمّد بن عیسی و محمّد بن عیسی. برخی استادان او، همانند، حسن بن احمد بن سلمه کوفی، حسن بن علی کوفی و محمّد بن حمّاد کوفی، اهل کوفه بوده‏اند. برخی، شمار شاگردان وی را ده نفر گفته‌‏اند۵ که محمّد بن حسن بن ولید، محمّد بن یعقوب کلینی، محمّد بن یحیی عطّار، سعد بن عبد اللّٰه اشعری و احمد بن ادریس، از آن جمله‏اند.۶ رجالیان، او را در میان علمای شهر قم، محترم و معروف دانسته و از محدّثانی شمرده‌‏اند که در نقل روایت ثقه، مورد اعتماد و عظیم القدر است.۷ شیخ طوسی، او را از اصحاب امام عسکری علیه السلام برشمرده

1.. قاموس الرجال: ج۱ ص۴۵، دانش‏نامۀ جهان اسلام: ج۳ ص۱۵۹ (نوشتۀ سیّد جواد شبیری).

2.. رجال النجاشی: ج۲ ص۲۵۲ ش۹۴۹، خلاصة الأقوال: ص۱۵۷ ش۱۱۲.

3.. بصائر الدرجات: ص۱۲-۱۵(مقدّمۀ محققّ با تحقیق سیّد محمّدحسین معلّم).

4.. معجم رجال الحدیث: ج۱۵ ص۲۵۷-۲۵۸ ش۱۰۵۲۸.

5.. همان‏.

6.. همان.

7.. رجال النجاشی: ج۲ ص۲۵۲ ش۹۴۹، تنقیح المقال: ج۳ ص۱۰۳.


شناخت نامه حدیث - جلد سوم
100

بر روایت‏های مرسل اعتماد دارد.۱ گزارش ابن غضائری، از اختلاف وی با احمد بن محمّد بن عیسی اشعری، رئیس قمیان و اخراج و تبعید وی از قم، حکایت دارد. البته بعدها احمد اشعری، از کار خود پشیمان شد و برقی را به قم باز گرداند و از وی پوزش خواست و در تشییع جنازه برقی، پابرهنه و بی عمامه حاضر شد تا رفتار گذشته خود را جبران کند.۲ ابن غضائری، در این گزارش، ضمن بیان طعن قمی‏ها بر وی، رفتار قمی‏ها را نادرست خوانده و ضعف را متوجّه استادان وی می‏داند.۳

وی از بیش از ۹۷ استاد، حدیث شنیده و بیش از بیست راوی از شهر‏های کوفه، بغداد، قم، ری، همدان، اصفهان و...، از وی حدیث گزارش کرده‏اند برخی استادان وی، عبارت‏اند از: ابن ابی نجران، بَزَنطی، حسن بن محبوب، محمّد بن خالد، عثمان بن عیسی، محمّد بن علی، حسین بن سعید. برخی راویان از وی نیز عبارت‏اند از: سعد بن عبد اﷲ، سهل بن زیاد، علی بن ابراهیم و محمّد بن ماجیلویه.۴

احادیث و آثار

در کتب اربعه، در ۲ هزار و ۶۲۴ سند واقع شده است. او ازجمله مصنّفان پُر اثر امامی به شمار می‏آید که هم‏اکنون بخشی از آنها آثار به دست ما رسیده‌اند.۵ شیخ طوسی، شمار کتاب‏های او را ۹۸ و نجاشی، نود کتاب یاد کرده‏اند.۶

از آثار برقی کتاب المحاسن است که کتاب بزرگی بوده و قسمت باقیمانده آن در دو جلد و یازده کتاب، انتشار یافته است. رجال البرقی نیز به او منتسب است که ظاهراً نوشته

1.. همان: ص۲۰۵ ش۱۸۰.

2.. رجال ابن ‏الغضائری: ص۳۹.

3.. همان، خلاصة الأقوال: ص۱۴ ش۷.

4.. معجم رجال الحدیث، ج۲ ص۲۶۶ ش۸۵۸.

5.. کتاب من لایحضره الفقیه: ج۱ ص۴.

6.. الفهرست، طوسی: ص۶۲ ش۶۵، رجال النجاشی: ج۱ ص۲۰۵ ش۱۸۰.

  • نام منبع :
    شناخت نامه حدیث - جلد سوم
    سایر پدیدآورندگان :
    محمد محمدی ری شهری با همکاری جمعی از پژوهشگران
    تعداد جلد :
    3
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1397
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 884
صفحه از 323
پرینت  ارسال به