و جزﺀ فقیهان از اصحاب امام کاظم و امام رضا علیهما السلام به شمار میآید.۱ وی ازجمله محدّثان ثقه سهگانهای است که به گفته شیخ طوسی، تنها از افراد موثق حدیث نقل میکند: «لایروون و لا یرسلون إلّا عمّن یوثق به».۲
احادیث و آثار
ابن ابی عُمَیر، ازجمله مؤلّفان بزرگ شیعه و دارای تصنیفهای بسیاری در موضوعات فقهی، اعتقادی و اخلاقی است. نام او در کتب اربعه، در ۶ هزار و ۲۸۸ سند، در حوزههای مختلف علوم اسلامی واقع شده است. فهرستنویسان، شمار کتابهای وی را ۹۴ عنوان دانستهاند که برخی از آنها عبارتاند از: کتاب الکفر والایمان؛ کتاب الصلاة ؛ کتاب الاحتجاج فی الإمامة و کتاب یوم و اللّیلة.۳
کتابهای او در خانه خواهرش نگاهداری میشدند که براثر بارش باران و رطوبت، همه آنها از میان رفتند. از این رو، علما به روایتهای مرسل او نیز اطمینان دارند.۴
۴۸. زکریّا بن آدم اشعری (قبل از ۲۲۰ ق)
شیخ طوسی، زکریّا بن آدم را در ضمن اصحاب امام صادق، امام کاظم، امام رضا و امام جواد علیهم السلام نام برده است.۵ او در حیات امام جواد علیه السلام میان سالهای ۲۱۰ تا ۲۲۰ ق وفات کرد.۶
مکانت حدیثی
وی از محدّثانی چون داوود بن کثیر رِقّی، عبد اللّٰه بن یحیی کاهلی، اسحاق بن عبد اللّٰه
1.. رجال الکشّی: ج۲ ص۸۳۰ ش۱۰۵۰.
2.. عدّة الاُصول: ج۱ ص۱۵۴.
3.. رجال النجاشی: ج۲ ص۲۰۶ ش۸۸۸ ، الفهرست، طوسی: ص۲۱۸ ش۶۱۷.
4.. همان: ج۲ ص۲۰۶ ش۸۸۸.
5.. رجال الطوسی: ص۲۱۰ ش۲۷۳۱ و ص۳۵۸ ش۵۲۹۵ و ص۳۷۵ ش۵۵۵۵.
6.. رجال الکشّی: ج۲ ص۸۵۸ ش۱۱۱۴، الاختصاص: ص۸۸.